Iedereen bedankt voor de berichten!
Soturi Maar wat ik in je bericht lees, is een wens die ofwel groter wordt of in ieder geval nog te aanwezig is om volledig weg te zetten.
Dit klopt.. De deur helemaal dichtslaan naar een tweede heb ik nooit 100% gedaan, ook omdat ik toch af en toe wel rammelende eierstokken heb. Dat zegt natuurlijk ook wel iets.
Soturi Maar welke van de twee je uiteindelijk ook kiest, kies iets waar zowel je man als jij je in kunnen vinden. Kies niet voor een kindje als je het echt niet wil, alleen maar omdat je man het wel wil.
Dat sowieso inderdaad niet! Overigens blijft vriend erbij dat hij het ook prima vindt als er geen tweede komt. Jammer, maar wel prima.
Born2bme Ten eerste, ik vind het zo super fijn voor je dat t zo goed gaat tussen jou en je vriend!! Gun t je enorm!
Dankjewel!! Ik ben zelf ook echt nu al maanden enorm verrast en heel erg blij. 😃
Born2bme En dan nog kans dat dat heel anders zal zijn, dat je vriend veel mee betrokken wil en zal zijn bij de opvoeding en niet alles 100% op jou komt.
Dit benoemt vriend inderdaad ook en dat geloof ik ook wel (niet klakkeloos, maar het is zeer aannemelijk)
Meca Zover ben je ook nog niet dus geniet eerst eens van het samen leven.
Dit is ook zeker zo! Ik ben alleen zelf ontzettend van het snelle beslissen. Dit is gewoon iets waar je niet snel over kan beslissen en daarbij blijft het om onverklaarbare reden ook nog eens in mijn hoofd zitten. Ik lijk het niet los te kunnen laten, ook niet tijdelijk.
@Betsy Klinkt alsof we een beetje een soortgelijk dilemma hebben; bepaalde stukken die ons tegenhouden. Lastig he?!
Op deze manier ben ik zwanger geworden van mijn zoon. Lol. Ik houd doodsveel van t kind, maar het was niet de.. euh.. slimste beslissing haha.
Dahlia Je zit nu helemaal in de flow van verliefdheid. Alles is heel intens. De vlinders en ook de dompers.
Hmm.. wij zijn (mede door mijn zoon en het bijgaande gezinsleven) al vrij uit de roze brillen periode gegaan. Inmiddels ook aantal weken proef-samengewoond. Wij zijn een vrij realistisch-down to earth-stel, qua gevoel. Neemt overigens niet weg dat we elkaar nog vrij kort kennen.
Vulpen laat het maar lekker sudderen,
Ohh dat sudderen, daar kan ik dus zo slecht tegen! Ik neem graag beslissingen en dat sudderen is niet helemaal mijn ding. Daarom neig ik al heel snel naar 'nee', omdat ik nog geen volledige 'ja' kan geven.
[verwijderd] Is het een optie om dit te bespreken met een psycholoog?
Hmm, dat denk ik niet. Ik heb nog nooit een psycholoog bezocht en met wachttijden van 10-12 weken, vind ik dit een iets te klein 'issue' om daarvoor op de wachtlijst te moeten.
[verwijderd] De belangrijkste vraag die je daarbij voor jezelf moet beantwoorden is: wil je hoe dan ook geen kinderen meer of wil je eigenlijk nog wel een kind maar ben je bang dat het weer zo zwaar wordt in het begin?
Ik denk dat je hier één van de twee kernen te pakken hebt, want een deel van mijn 'Nee' is inderdaad hierop gebaseerd.. en dan vooral "Wat als ik er weer alleen voor kom te staan?". Als ik die vraag moet beantwoorden i.c.m. het krijgen van een tweede kind, is het een definitieve Nee. Maar dat is echter niet de basis waarop ik deze beslissing wil nemen. In mijn ogen is de enige manier om aan deze angst te werken het vertrouwen in onze relatie laten groeien. En dat kost tijd. De kans is natuurlijk groot dat het vertrouwen de komende maanden alleen maar groeit. Maargoed, je weet het nooit.
De tweede kern ligt inderdaad in: wil ik zelf wel een tweede? Ik weet het echt niet! Ik vind het heel erg fijn dat ik geen gebroken nachten meer heb, geen kind in de luiers en tripjes Afrika kan gaan plannen, ipv de standaard week Landal. Weegt dit op tegen een leven lang plezier van een iets groter gezin, dan het 1 kind gezin? Vriend denkt er net zo over, maar is overtuigd dat het er tegenop weegt. Ik weet dat gewoon echt niet!
Kunnen wij onze kids de wereld laten zien als ze met z'n tweeën zijn? Kan ik de dingen gaan doen en zien die ik wil? Kan ik dat stukje vrijheid inleveren wat ik eigenlijk net een beetje begin terug te krijgen doordat mijn zoon bijna 4 is? Ook financieel is het een stukje inleveren natuurlijk. Ik weet het gewoon echt niet!
Terwijl gevoelsmatig.. ik zou het fantastisch vinden om mijn vriend echt vader te kunnen maken. Ik weet dat ik een goede moeder ben en samen zijn we tot nu toe echt superouders voor zoon. Het idee dat we later een groter gezin hebben, met meer dan 1 kind, lijkt me ook echt heel erg leuk! De gezelligheid van een grotere familie. Daarnaast ook het opnieuw kunnen opvoeden van een blanco mensje, met hele andere karaktertrekken dan de eerste.. Leuke uitdaging!
Dus.. afwachten sowieso.. maar ik zie het op dit moment niet alleen afhangen van tijd, maar ook gewoon pure besluiteloosheid in mijzelf.
