Gisteren gesprek bij onderzoeker, waar ik dus mee mocht en het ging over zijn (dagelijkse) volwassen leven. Heb wel redelijk kunnen zeggen wat mij opvalt, was best een goed gesprek denk ik. Mijn man is erg gespannen wat de conclusie gaat zijn, maar hij is nog niet klaar met onderzoekstraject en dan moet het nog intern besproken worden voor er adviesgesprek komt. Nog weken wachten dus.
Gisteravond brak hij opeens. Begon te huilen, maar kwam niet verder dan 'ik weet het niet meer'. Geprobeerd om nog meer eruit te krijgen, maar behalve dat hij 'het zwaar vindt' (wat dan precies en waarom?) bleef het stil. Kon dus ook niet meer doen dan vasthouden. Had hem nog advies gegeven om vandaag niet te gaan werken, bij te slapen en rust te pakken, maar vanochtend stond hij op bijna alsof er niets gebeurd was... Tja.
Ik ben wel eens bang dat hij zo lang door blijft gaan dat hij op een dag opeens echt breekt en dan heel, heel diep valt...
