Ik ben een afgedwaald schaap van de kudde (chistelijk opgevoed, maar doe er nu niks meer mee).... maar zelfs ik voelde toch hierendaar een pijnscheut over het vele gevloek en bij het zingen door de muren heb ik mn oren en ogen dichtgehouden van plaatsvervangende schaamte. Ik vind het verhaal op zich wel sterk, maar jammer van het vele gevloek, dat is toch altijd een zwaktebod vind ik.
