iMoeder Dat ze een beetje moeite moeten doen en achter je aan moeten zitten is een soort natuurlijke drang.
Ja dat vind ik dus lastig. Ik wil best begrijpen dat het biologisch gezien zo werkt, maar ik vind dat echt complete bullshit. 🤐
Het is niet 1600nogwat waar ik in mijn kasteeltoren zit te wachten op meneer die naar mij toe komt, hoe hij dat wil, wanneer hij dat wil. ik heb daar het geduld gewoon niet voor. Ik wil hem, en dan ga ik daar gewoon voor.
Ik kan dat niet rijmen met onafhankelijkheid. Als ik hem wil zien, dan bel ik hem, zo simpel is het. Ik ga niet thuis zitten wachten in de hoop dat hij toevallig die dag besluit te bellen, dat maakt mij afhankelijk van zijn beslissingen. Dat betekent niet dat ik hem 24 uur per dag bel hoor, maar in mijn ogen moet het wel gelijkwaardig zijn en heb ik net zo veel recht om het initiatief te nemen als hij.
Dus om hem naar mij achterna te laten zitten gaat volledig tegen mijn natuur in. Ik zal dan wel moeten doen alsof, en hij doet dan moeite voor iemand die ik totaal niet ben. Dan hoeft het voor mij ook niet meer snap je? Wil me dan wanneer ik daadwerkelijk mezelf ben, wanneer ik gewoon direct ben, aangeef wat ik voel en wat ik wel en niet wil.
Misschien begrijp ik dat hele gedoe wel verkeerd hoor, ik begrijp sowieso niet veel meer van mannen nu 😶
[verwijderd] Je kunt echter wel het gesprek aangaan en duidelijk aangeven dat je merk dat het teveel van jouw kant komt en je graag meer balans wil in een relatie.
Naar mijn idee heb je dan drie mogelijke uitkomsten; of hij pikt dit op en je gaat er samen aan werken, of jij accepteert dat hij niet degene is de kar trekt in de relatie, of je gaat allebei een andere weg op.
Zodra ik besloten heb om weer tegen hem te praten ga ik dat gesprek inderdaad aan. Maar nog niet vandaag, want hij heeft zich echt als een lul gedragen en ik wil hem nog even flink laten zweten 😶
