Ik kreeg niet maandelijks kleedgeld. Ik vroeg erom wanneer ik iets nieuws nodig had. Mijn moeder was het daar soms niet mee eens, dan zei ze: "Deze jas kan nog wel een seizoen mee," of "Je hebt 4 spijkerbroeken, dat is genoeg." Maar ik vond haar daar wel ontzettend redelijk in, we maakten er geen ruzie over of iets dergelijks. En als ik wel iets nodig had, dan kreeg ik gewoon geld mee. Meestal 100 gulden ofzo, en wat ik over had gaf ik terug.
Dure dingen, zoals een winterjas of schoenen, kochten we soms samen of ik moest eerst in de stad gaan kijken wat ik wilde kopen en dan gaf ik haar het bedrag door en mocht het daarna gaan halen. Dan doe je ook geen impulsaankopen.
Ik vind zoiets eigenlijk ook logischer dan dat je elke maand een vast bedrag uitgeeft. Met een vast bedrag geef je het sowieso uit, ga je elke maand winkelen en denk je niet echt na over wat echt nodig is en wat niet.
