[verwijderd] Ik heb zoiets. Zolang er geen fysiek en geestelijk geweld is, respect en gevoel van geborgenheid is het het waard om voor de relatie te vechten.
Ik ben mijn vriend alleen maar meer gaan waarderen hoe hij omgaat met mijn ziekte. Die kerel staat er nog steeds en probeert op zijn manier mij te steunen en er in deze fase extra geduld met mij te hebben. Ik voel mij soms ontzettend schuldig naar hem toe. Maar ik geloof ook dat dit juist liefde is, echte liefde, in voor en tegenspoed.❤
Zolang je je maar ook in hem kan verplaatsen want het is gewoon moeilijk om met ziekte om te gaan en vaak je eigen behoefte we g te cijferen.
Ik denk dat jullie genoeg liefde hebben om hier door heen te komen. Elkaar de ruimte geven om even tot jezelf te komen om zo weer nader tot elkaar te komen. Gaat goed komen!
En @[verwijderd] wil jou even complimenteren hoe zeer je gegroeid bent! Zo volwassen!❤
