[verwijderd] Ja, daar heb je helemaal gelijk in.
Ik vind dit soort topics over borderline altijd erg moeilijk, vanwege de negatieve manier waarop er over deze mensen gesproken wordt. De algemene mening is zo ongeveer dat het onmogelijk is een relatie met iemand met bps te hebben en dat je maar beter hard weg kan rennen. Natuurlijk zijn er mensen voor wie dat geldt, maar het beeld dat mensen hebben van borderline wordt voornamelijk gevormd op basis van de patiënten die opvallen vanwege hun extreme gedrag, de excessen. Er zijn ook mensen met bps met wie echt samen te leven valt, of van wie je het niet eens weet, omdat zij het niet vertellen.
Zoals ik al schreef heb ik dus heel lang groepstherapie met mensen met bps gehad en ik heb gezien wat een lieve mensen het zijn en wat een diepe, heftige emoties achter het gedrag zitten. Heel veel mensen met bps hebben een instabiel/laag zelfbeeld en hebben enorme verlatingsangst. Ze hebben moeite om zich verbonden te voelen met de mensen van wie ze houden. Dat gebrek aan gevoel van verbinding is voer voor die verlatingsangst. Om te voorkomen dat ze verlaten worden gaan ze soms rare dingen doen. En vervolgens leidt hun gedrag ertoe dat ze ook worden verlaten. Waardoor ze in het vervolg nog meer verlatingsangst hebben. En het feit dat ze borderline hebben maakt het ook al niet makkelijker om relaties aan te gaan, want zodra veel mensen het woord "borderline" horen, zijn ze weg.
Ik snap dat mijn beeld ook wel heel erg gekleurd is door de mensen die ik in therapie heb ontmoet. Dat zijn natuurlijk allemaal mensen die zelf het inzicht hadden dat ze een probleem hadden en zelf hulp hebben gezocht. Maar ik heb zo vaak met hen te doen gehad. Ze hebben net zo veel behoefte als ieder ander aan betekenisvolle, liefdevolle relaties, maar er is een enorm stigma op borderline, waardoor ze alleen al door dat woord 1-0 achterstaan. En dan moeten ze ook hun problematiek nog overwinnen.
Ik snap dat iedereen zijn eigen grenzen moet bewaken en zeker in de gevallen waarin mensen niet inzien dat ze een probleem hebben en hulp weigeren, snap ik dat intensief contact moeilijk, zo niet onmogelijk is. Maar blijf alsjeblieft de tragiek van hun leven zien en dat zij zelf ook slachtoffer zijn van een ziekte waar zij niet voor gekozen hebben.
