Ja, ik schrok er ook echt van. Hij heeft veel op zijn bordje, ik ben ook niet makkelijk. En ik snap zijn punten ook echt.
Hij zei: 'Noem me een manier hoe dit gaat lukken en dan denk ik erover na', maar die kan ik niet zo 1,2,3 opdrammen omdat ik OOK in de war ben en denk: okay en nu?
Het gooit alle plannen om. L. begint volgende week weer bij een kindergarten waar hij hopelijk kan blijven (was in september ergens anders begonnen en na een week weggestuurd, lang verhaal, past niet hier), zodat ik het thuis ook wat rustiger zou hebben.
E. zou vanaf september beginnen en dan zou ik werk gaan zoeken zodat er wat meer binnen zou komen en we flink zouden kunnen sparen (we hebben het niet slecht, kunnen leuke dingen doen, maar er blijft niet een paar honderd euro liggen).
Met L. beginnen we in april bij een psycholoog om te onderzoeken of er bij hem meer speelt.
We wonen niet groot, twee slaapkamers. Plan was sowieso dat E. bij L. op de kamer zou komen (slaapt nu nog naast mij) en binnen +- 5 jaar verhuizen.
Met mij gaat het al jaren niet top mentaal, ik zou langzaam afbouwen met borstvoeding en daarna hulp zoeken (wil van de borstvoeding af zijn voor het geval ik weer medicijnen krijg).
Nu moet ik zo snel mogelijk gaan stoppen met de borstvoeding. L. moet ik proberen zo snel mogelijk zindelijk te krijgen, want ik mag als ik zwanger ben eigenlijk niet tillen (hij weegt ruim 18kg).
Als ik naar m'n andere zwangerschappen kijk... Veel en lang spugen en niet veel kunnen ondernemen. Heel veel afspraken en echo's, medicijnen, dreigende vroeggeboorte, het is ook allemaal superpittig en ik sta er ook niet om te juichen... En ik begrijp ook dat dat niet alleen voor mij maar ook voor HEM ongelofelijk ingrijpend is. En dat er bij hem nog eens bijkomt dat hij pas gevoel krijgt bij het kind zodra het uit de buik is.
Ik zou er daarom ook nooit bewust voor hebben gekozen nog een kind te krijgen. Ik probeer nu alles op een rijtje te krijgen en op te schrijven, hoe en wat.
Hij stelde voor om een afspraak te maken bij de vrouwenarts (soort van gyn waar ik tijdens de zwangerschappen altijd mijn afspraken heb) voor een gesprek en ik denk dat dat een goed idee is.
En ja, dat afstandelijke... Hij zei: 'Het is niet alsof ik jou de schuld geef, dit is gewoon gebeurd.' Maarja... Normaal gesproken krijg ik 's morgens voor hij vertrekt een kus, zeggen elkaar gedag, dat we van elkaar houden en wees voorzichtig (klinkt misschien overdreven maar nouja, zo zijn wij normaal gesproken dus đ). Nu kreeg ik nog net een kus, zonder woord, toen hij bij de deur stond, zei ik hard dat ik van hem hield en kwam er een gemompeld ikookvanjoudeurdicht
Ja heb wel getest vandaag, vind 'm niet donkerder.
Bedankt voor de felicitaties. â¤ī¸
