Ik wil het geen open huwelijk noemen, maar traditioneel is het ook niet. We hebben beide behoeftes die de ander niet kan voldoen. En voor we tot een bepaalde beslissing kwamen, zijn daar heel wat gesprekken aan vooraf gegaan.
Mijn man is een aantal jaren vreemdgegaan en daar bleek een reden achter te hangen. En dat praat het niet goed, dat heeft heel lang geduurd voor het vertrouwen weer terug kwam (en soms steekt het wantrouwen onterecht de kop weer op), maar er was meer begrip van mijn kant. Het grootste probleem uiteindelijk, is dat we beide een bepaalde behoefte hadden in ons huwelijk, wat we van elkaar niet wisten. En die de ander niet kon voldoen (dat geldt voor ons allebei). En sinds we een bepaald besluit hebben genomen, is ons huwelijk sterker dan ooit. We waken er beide wel voor dat er geen gevoelens voor een ander bij komen kijken, want dat is iets wat we beide pertinent niet willen. De dingen die we beide zoeken, zijn puur seks gerelateerd.
Meer wil ik er op een openbaar forum niet over kwijt, maar je mag me gerust een pb sturen 😊
