Pfff de laatste tijd durfde ik af en toe best de babyfoon niet aan te hebben en kreeg ik het idee dat we 's avonds best wat kunnen doen zonder voortdurend alert te zijn. Maar ruim een week geleden troffen we de jongste ineens op de gang aan en het is ook al meerdere keren voorgekomen dat we gehuil hoorden en ze ineens rechtop in bed zat. Ze lijkt niet echt wakker en is niet aanspreekbaar, maar drinken lukt dan weer wel. Ze jammert of lacht (heel hard, lekker creepy) maar heeft geen koorts. Ik denk dat het een soort slaapwandelen is? Van oudste ken ik wel het fenomeen van nachtangsten, dat is zieliger want dan zijn ze heel bang, maar het idee dat jongste rond zou kunnen gaan struinen spreekt me ook niet zo aan...
Iemand ook ervaring met dit soort situaties?