Oh jongens ik moest vandaag bijna huilen. Zoals julllie weten is mijn oudste dol op voetbal. Dat is zijn leven en hij wil prof worden (uiteraard verteld en uitgelegd dat die kans heeeel klein is maar zoals hij het zegt: maar dat is mijn droom)
Nou ja, nu is hij dus voor het nieuwe seizoen van de 2 naar 3 gezet. Het is een voetbalclub met de grootste jeugd van NL en regelmatig worden hier kinderen gescout voor grote clubs. Om die reden is het zo dat ze inderdaad kijken naar hoe “goed” iemand is (potentie, spelen, etc) en dan delen ze in waarbij team 1 dan inderdaad vaak de ster spelers zijn. MAAR ze willen van die selectie achtige af dus noemen het niet meer als dusdanig en het is ook niet zo dat iemand uit 2 perse beter of slechter is dan in 3. Maar onder de jongetjes voelt dat wel nog zo. Deze indelingen worden na evaluaties gemaakt.
Nou is hij van 2 naar 3 geplaatst (met nog een paar uit zijn oude team) maar zijn allerbeste vriend is in 2 geplaatst. Onze oudste doet enorm zijn best maar is ook gevoelig en onzeker. Hoe vaak hij wel niet zegt dat hij denkt dat hij niet goed is (waarvan we altijd alles pedagogisch met hem bespreken wij zitten echt niet op het punt dat hij prof moet worden ofzo)
Gisteravond werden de teams bekend. Maar wij dachten ja dat gaan we niet nu voor hij naar bed gaat vertellen. Maar ineens bedacht ik me dat zijn beste vriend het wellicht wist. Dus gecheckt en ja hoor die wist het al. Omdat we niet wilden dat hij het dan vandaag in de klas van zijn vriendje hoort besloten we het vanochtend te vertellen. En hij was zo intens verdrietig. Echt zo zielig. Het brak echt mijn hart. Maar ik zo mijn best, ben ik dan slecht? En zometeen zijn we geen beste vrienden meer, zo kan ik nooit prof worden 🥹🥹 Gelukkig na veel praten wel rustig gekregen en blij dat we het nu zeg
Verteld hebben want als hij dit op school had gehoord was het niet goed gekomen. Hij heeft alleen net vandaag een toets dus daar baal ik wel van 😫
Net nog maar een extra lief briefje in zijn trommel gedaan.
