Vulpen ik was een voorbeeldige puber, maar een vreselijke peuter. Dus gedrag nu zegt niet perse iets over straks. Nou was ik ook voorbeeldig om het leven van mijn moeder niet moeilijker te maken en om de rust in huis te houden, dat is achteraf eigenlijk helemaal niet gezond. Ik was zo bang voor ruzie, afwijzing, gedoe dat ik nauwelijks iets durfde en ik hoop het toch anders te doen bij mijn kinderen wat dat betreft.
Mijn kinderen mogen best een beetje aan klooien. De puberteit is ook gewoon de tijd van vallen en opstaan. En liever als ze nog thuis zijn dan wanneer ze op kamers gaan. Onze buren aan de ene kant zijn een moeder en puberdochter en dat knettert regelmatig ontzettend. Ik versta niks van de ruzies want ze ruziën in het Pools, maar tegelijkertijd kan ik het woord voor woord begrijpen omdat alle stereotypen zuchten en schreeuwen langskomen. Voor hun is het momenteel vast niet leuk, maar als buitenstaander vind ik het vooral heel herkenbaar als standaard pubergedrag. Maar tegelijkertijd gast ze netjes naar school, laat ze de honden uit, is ze hartstikke vriendelijk tegen ons op straat en zit ze vooral te giebelen met vriendinnen op straat, volgens mij gaat het dus verder prima met haar.
