De vader van mijn vriend is overleden. Dat zat er al langere tijd aan te komen, hij had kanker die was uitgezaaid naar zijn botten en al uitbehandeld daarvoor. Recent lag hij in het ziekenhuis omdat zijn lichaam geen bloed meer aanmaakte. Hij heeft toen 4 liter bloed gekregen, dus dat ging voor even weer beter. Maar we wisten al dat het nu echt ieder moment gedaan kon zijn.
In de quote even wat achtergrondinformatie, sla het gerust over omdat het een flinke lap tekst is.
Mijn vriend had niet echt een band met zijn vader en ik al helemaal niet. Als we hem 1x per jaar zagen, was dat al veel. Zijn ouders zijn gescheiden toen hij 12 was en sindsdien is zijn vader niet echt beschikbaar geweest voor hem. Mijn vriend geeft aan dat zijn vader altijd zijn moeder de schuld gaf, dat zij de kinderen tegen hem opzette, terwijl daar volgens mijn vriend alles behalve sprake was. Die momenten dat zijn moeder in het bijzijn van mijn vriend en zijn zus aan het mopperen was, kwam er altijd een opmerking van zijn moeder zelf achteraan die neerkwam op dat het haar ding was en niet dat van de kinderen, dus dat ze helemaal niet zo moest praten over hun vader waar mijn vriend en zijn zus bij waren.
Mijn vriend geeft aan dat hij daardoor ook nooit anders is gaan kijken naar zijn vader, maar alleen door acties van zijn vader zelf. Zijn zus wilde door diezelfde acties helemaal geen contact meer met hun vader, ook niet toen bleek dat hij niet lang meer zou hebben.
Ik was zelf niet bij die verhalen natuurlijk. Maar de verhalen die ik ken, maken dat ik mijn vriend en zijn zus begrijp in de keuze om afstand te nemen.
Zijn vader verweet mijn vriend vaak dat hij niet of nauwelijks reageerde op zijn appjes. Sowieso reageert mijn vriend heel weinig op appjes in het algemeen. Dat doet hij ook bij mij, bij zijn moeder en zijn zus, wat ons soms ook wel eens frustreert. Maar we weten alle drie dat hij zo is en passen onze verwachtingen erop aan.
Daarnaast heeft mijn vriend de appjes wel eens laten lezen die zijn vader hem stuurde. Als ik dat lees, begrijp ik al helemaal waarom hij er niet op reageert.
Zijn vader had een alcoholprobleem. En de momenten dat hij dan appte, waren vaak rond 3 uur in de nacht, waaruit overduidelijk bleek dat hij onder invloed was. En de inhoud kwam vaak alsnog neer op dat zijn vader via mijn vriend probeerde om zijn zus weer contact op te laten nemen, op dat het allemaal nog steeds aan hun moeder lag en nog meer dingen waarbij alles en iedereen de schuld kreeg, maar zijn vader zelf onschuldig was en het hem allemaal maar overkwam.
Op een later punt had hij weer een vriendin, rond dezelfde tijd als ik in beeld kwam bij mijn vriend. Ik heb hem en zijn vriendin even op facebook gehad, maar er snel weer afgegooid omdat ik ze toch liever niet op facebook had.
Op een gegeven moment kreeg ik via messenger steeds berichten van die vriendin, over hoe overstuur zijn vader steeds was dat mijn vriend niet reageerde op zijn appjes en of ik even kon zorgen dat hij wel ging reageren. Ik heb op een gegeven moment aangegeven dat ik niet van plan was steeds te gaan bemiddelen en of ze me dus niet meer wilde berichten daarover. Daar stopte ze gelukkig mee.
Toen zijn vader in het ziekenhuis lag omdat hij geen bloed meer aanmaakte, kreeg ik wel weer bericht omdat mijn vriend niet reageerde op de appjes daarover. Hoewel mijn vriend daar überhaupt nog niet de gelegenheid voor had gehad tussen ontvangen appje en voordat ik bericht kreeg, vond ik dat in dit geval niet zo erg. We zijn nog even langs geweest met de kinderen, vooral omdat we wisten dat zijn vader en zijn vriendin dat zouden waarderen. Niet omdat we er zelf behoefte aan hadden.
In het ziekenhuis vroegen ze in hoeverre mijn vriend/wij betrokken wilden zijn bij de regelzaken als zijn vader kwam te overlijden. Ik had de keuze bij mijn vriend gelegd en zou hem daarin volgen, het was zijn vader. Mijn vriend gaf aan dat die taak beter kon gaan naar mensen die daadwerkelijk dichtbij ze stonden omdat die hem beter kenden. Daarnaast hechtte mijn vriend er überhaupt geen waarde aan om bij die regelzaken betrokken te zijn.
Ik heb mijn vriend tussendoor nog wel eens gevraagd wat het met hem deed dat zijn vader ieder moment kon overlijden. Hij gaf eigenlijk altijd aan dat het weinig met hem deed omdat hij geen band met hem had. Hij heeft tussendoor wel eens aangegeven dat de situatie met mijn vader (ook ziek, kan in het doemscenario snel einde verhaal zijn, maar hij is nog niet uitbehandeld) hem nog meer deed dan die van zijn eigen vader.
Later is hij blijkbaar nog eens gebeld door zijn vader met dezelfde vraag. En volgens mij ook of hij/wij bij de crematie wilden zijn. Ik was er niet bij op dat moment, dus dit is wat mijn vriend me vertelde.
Mijn vriend heeft aangegeven dat hij niet bij de crematie wilde zijn, maar wel een rouwkaart wilde ontvangen. Volgens mijn vriend riep de vriendin van zijn vader steeds "wat erg, wat eeeergg!" op de achtergrond tijdens dat telefoongesprek op dat hij dus niet bij de crematie wilde zijn, niet betrokken wilde zijn bij de regelzaken etc. Ik weet niet in hoeverre mijn vriend zijn keuze heeft uitgelegd aan zijn vader aan de telefoon. Maar tegen mij legde hij uit dat hij verder geen contact had met verdere familie aan die kant en ook niet met vrienden van zijn vader, dus dat dat geen reden was om wel te gaan. Dat hij mij wel mee zou willen hebben als hij wel naar de crematie zou gaan, maar de kinderen niet mee wilde nemen omdat ze daar niks aan zouden hebben. Dat hij daar oppas voor regelen de moeite niet waard vond. Want afwijking van ritme voor de kinderen, zeker omdat we zelf een uur rijden van zijn vader vandaan wonen. Maar ook omdat áls hij zou gaan, hij zou gaan voor die vriendin en niet voor zichzelf. Daar had hij allemaal geen zin in en dat begrijp ik. Het zijn ook nog eens sociale situaties waar hij überhaupt al niet dol op is, laat staan voor mensen waar hij niks mee heeft. Daarna kwam ik erachter dat de vriendin van zijn vader mij had geblokkeerd op facebook en messenger. Zijn vader en zijn vriendin hebben beide niks afgeschermd staan, dus heel af en toe keek ik wel eens op hun profielen. Maar haar profiel kan ik niet meer vinden en zelfs als ik op haar naam klik in messenger, waar ik de chat met haar nog wel heb staan omdat ik dat eigenlijk nooit leeggooi, geeft hij een error. Terwijl ik er ook van overtuigd ben dat zij nooit zomaar haar FB zou verwijderen. En ik zie nog wel een profielfoto bij dat gesprek.
Sinds zijn vader in het ziekenhuis had gelegen en ik mijn vriend ook toen weer vroeg wat het met hem deed, begon hij langzaam aan aan te geven dat hij het vooral moeilijk vond dat hij sinds de scheiding nooit een vaderfiguur heeft gehad in zijn leven en dat zijn vader nooit excuses heeft aangeboden voor de fouten die hij in die periode heeft gemaakt, ook al zijn we er beide van overtuigd dat zijn vader het inzicht niet eens had. Mijn vriend gaf aan dat hij vooral hoopte om het ontbreken van een vaderfiguur door zijn dood definitief af te kunnen gaan sluiten, maar dat hij zijn vader als persoon niet zou gaan missen.
Oke, dat was een heel lang verhaal. Waar het op neerkomt, is dat ik nu merk dat het toch wel wat met me doet dat zijn vader nu daadwerkelijk overleden is, maar ik weet niet precies waar het hem nu in zit.
Ook ik had niks met hem, dus hem als persoon zal ik niet missen.
Wij hebben het niet persoonlijk gehoord van zijn vriendin, want die is waarschijnlijk boos op ons allebei, ook al is dat onterecht. Zij kent waarschijnlijk de situatie niet omdat zijn vader door het gebrek aan inzicht waarschijnlijk niet het daadwerkelijke verhaal heeft verteld, maar een verhaal waarin hij altijd slachtoffer was. Dus zij ziet alleen een zoon die zijn vader in de steek heeft gelaten waarschijnlijk. We weten het omdat ik op het (eveneens openbare) profiel van de beste kameraad van zijn vader heb gelezen dat hij overleden was. Mijn gevoel zegt me dat we die rouwkaart ook niet krijgen, hoewel die door verwerkingstijd bij PostNL wellicht alsnog kan komen. Ik weet niet hoe lang zoiets duurt.
Misschien triggert het iets in het feit dat ik de situatie met mijn eigen vader ingewikkeld vind?
Misschien is het toch iets anders? Waarschijnlijk zal ik er niet achter komen en dat is prima denk ik. Maar het houdt me nu even bezig.
