Ik heb sinds een tijdje een nieuwe baan. Nu moet ik leren werken met een belangrijk computerprogramma, en één van mijn collega’s is me aan het inwerken. Ik ken alleen helemaal niks van het programma, ik weet amper hoe ik iets aan moet klikken zeg maar.
En deze collega is heel aardig hoor, maar we liggen absoluut niet op één golflengte qua denkpatroon. Zo kan ik een vraag stellen, en hij geeft totaal ergens anders antwoord op. Ik kan mijn vraag dan op 3 verschillende manieren formuleren, maar het komt bij hem gewoon niet binnen naar welk antwoord ik zoek.
Of hij legt iets uit, ik geef aan dat ik het begrijp; wat ik vaak doe door het kort en concluderend samen te vatten. In plaats van simpel ‘ja’ te zeggen, gaat hij het echter vervolgens nóg een keer uitleggen?!
Of zoals gisteren, we hadden het over formaten van t een en ander. Ik zei dat ik de formaten herkende aan de verhoudingen: 1 op 3, 1 op 4, etc. Hij keek me echter aan alsof hij water zag branden, hij snapte werkelijk niet wat ik bedoelde. Ging hij vervolgens uitleggen dat hij de formaten herkent doordat de ene zijde 3 keer in de andere zijde past 🤓
Nja, dat soort dingen dus. Totaal niet op één golflengte. Ik merk dat ik nu maar overal ‘ja en amen’ op zeg, omdat we er in gespreksvorm toch niet uitkomen. En dat maakt het samenwerken wel moeilijk. Zeker als hij vervolgens gaat zuchten dat hij aan zijn eigen werk niet toekomt… ik voel me dan al snel schuldig, omdat ik hem ook niet tot last wil zijn. Helaas is er niemand anders beschikbaar om me in te werken, dus dit wordt nog eventjes bikkelen de komende tijd.
