Morgen krijgt mijn schoonvader uitslag van zijn blaas operatie. Het is een soort kanker, dat was wel duidelijk, maar morgen weten we hoe welke vorm en hoe agressief enzo.
Gecombineerd met een pittige fase in man zijn studie, terwijl hij ook zoekt naar een andere baan, en het opstarten van het onderzoek voor zoon-van-bijna-vijf is het je momenteel allemaal meer dan genoeg.
En ik ben ongesteld en slaap daarom slecht (hoera perimenopauze) en ik kan even niet veel hebben. Mijn mentale bord is overvol, en ik heb al weken het gevoel dat ik niets meer heb om bij te zetten.
Maar ik kan niet omvallen, dan stort alles in elkaar. Dus hoop ik maar dat de komende twee-drie maanden snel gaan en ik dan wat lucht krijg.
