Ik ben net zó hard ontploft naar H..
Ik zit er compleet doorheen. Ik loop al weken te janken bij therapie dat ik het niet meer trek om alles alleen te moeten doen.
Het onderzoek van H, verschillende dingen rondom haar gezondheid, de hoeveelheid hulp die ze nodig heeft op zo veel vlakken, het is me gewoon te veel aan het worden. Ik wil niet meer altijd, overal alleen voor moeten staan. En het zijn allemaal belangrijke dingen, dingen waar ik geen grenzen in kán aangeven, want ze moeten gebeuren..
Deze week.. mijn vrije zaterdag liep in de soep omdat ex ze weer binnen 2 uur terug bracht. Dinsdag heb ik een hele zware emdr sessie gehad. Mijn vrije woensdag viel in het water door haar gezondheidsproblemen, gisteren heb ik wéér een zware therapiesessie gehad, en mijn vrije ochtend vanmorgen heb ik doorgebracht met H om bloemen te kopen omdat iemand in haar omgeving ziek is, nadat ze me al een half uur had laten wachten.
Ondertussen kan ik hier in huis niet meer ontspannen omdat mijn nieuwe bovenburen nog steeds aan het verbouwen zijn, en ik moet morgen naar Amsterdam en er ligt nu even heel veel druk op me om zo veel mogelijk te ontspannen.. en ik heb nog een kind hier wat gewoon aandacht wil.
En toen kwam H thuis, en werd boos op me omdat het avondeten niet naar haar zin was. Ze had de keuze tussen aardappels, rijst, of noodles (naast vlees en groente) en ik kreeg een grote bek omdat mevrouw spaghetti wilde.
Ik ontplofte gewoon.. 😶
