Ietjuh heftig voor jou ook! Heb je er nu wel vrede mee gevonden? Of zijn er nog steeds lastige momenten? Is er iets wat jou heeft geholpen?
Ik maak mij geen illusie dat als het moment van herregistratie komt dat ik niet emotioneel ga zijn, maar ik hoop dat er dan wel een stuk verwerking is geweest. Ik merk wel dat dit onderwerp is wat ik in mijn hoofd probeer te vermijden. Ik wil er niet aan denken totdat er weer iets gebeurt, waarbij ik geen keus heb. Het is denk ik toch een deel van je identiteit wat je kwijtraakt. Daarnaast was ik echt supertrots op mijn praktijk en wat ik had opgebouwd.
Ik hoop dat je het niet vervelend vindt dat ik het vraag (en je hoeft niet te antwoorden), maar hoe heb jij het ervaren?
