Vorige week werd ik gebeld door de woningbouw. Mijn onderburen kampen met een lekkage, en ze moesten bij mij op de galerij iets doen. Ik hoefde er niet voor thuis te blijven, en ze hebben het schoner achtergelaten dan dat het was, dus dikke prima.
Vandaag was dus de dag voor H. Tussen 13:00 - 13:30 gebeld worden was gezakt, tussen 13:30 - 14:00 geslaagd. Dus wij in de zenuwen, iedere keer als iemand H appte om te vragen of ze al iets wist, stress. Ik kreeg zelfs een halve hartverzakking van de melding dat mijn LinkedIn spelletjes voor vandaag klaar stonden. H maakte nog een opmerking dat ze op tiktok had gezien dat er een school was die persoonlijk langs de deur ging. Dus logisch: toen om 13:15 de deurbel ging, hielden we het niet meer.
Woningbouw. Of hij over een uur terug kon komen? Nee. Ik denk het zal allemaal wel, als hij maar snel weer oprot.
Goed, die man ging weg, H werd gebeld, de rest van de dag was een rollercoaster, en nu begint het pas te landen.
Alleen.. nu is het enige wat ik me herinner van dat hele gesprek, dat hij weet wat het is, dat ze mijn muur eruit gaan halen en dat ik mijn keuken zo min mogelijk mag gebruiken, en ik hoor het nog wel 😬
Ik ga morgen maar even bellen wat nu precies de situatie is want... kut. Denk ik??
