Femkes lief van je!
Ik heb werkelijk waar nog even geen idee hoe en wanneer.. maar het komt wel goed hoor, het is vooral even mijn hoofd die het heel groot maakt.
Gewoon een.. ik dacht dat die koelkast makkelijker zou gaan om te installeren, (ik dacht sowieso dat hij veel kleiner zou zijn ๐คฃ) de vloer komt nu onverwachts, het hele huis ligt vol met karton en piepschuim, de Albert heijn komt straks en de intercom/deurbel is kapot dus hoe ga ik dat doen, de spullen in de gang moet weer terug omdat ik die leeg gehaald heb zodat de koelkast naar binnen kon, H loopt ondertussen te appen dat het met haar gezondheid weer niet goed gaat, I loopt te zeuren om helemaal niks, en het is even.. kortsluiting. Ik ben het overzicht kwijt omdat het anders loopt dan ik had verwacht en weet gewoon niet waar ik moet beginnen.
Het is heel lang geleden dat ik me zo gevoeld heb, dus dat is een goed teken, en ik weet dat ik hier ook weer doorheen kom. Ook al is het dan misschien de eerste keer zonder meteen een oxazepam te pakken..
Het is alleen even een kwestie van overzicht terug krijgen, in haalbare stappen verdelen en niet vergeten te ademen..
Uiteindelijk kom ik er wel, als je bedenkt hoe de staat van de keuken 6 weken geleden was valt het best mee.. Alleen moet ik dat zelf nog even beseffen ๐
Dus.. ik ga het karton en piepschuim weg gooien, en als ik dan toch beneden ben even een rondje wandelen. En als ik terug kom, bekijk ik wel wat de volgende stap word.