We spraken gisteravond af met vrienden, en toen vertelde die man lacherig dat hij pas 10 minuten heeft stilgestaan bij een lantaarnpaal om er een ‘Free Palestine’ sticker af te peuteren.
Nu wist ik wel dat zij conservatief zijn, en pro-Israël. Maar ik heb geen behoefte om daar met hen over te discussiëren, want daar gaan we toch niet uitkomen. En ik begrijp ook dat iedereen een andere visie heeft, en dat wil ik graag respecteren. Wat voor mij de hoofdboodschap is, is dat er mensen lijden en sterven.
Maar zijn blik, zijn lachen, zijn houding die er compleet van uitgaat dat ik het met hem eens ben… jeetje ik schrok echt. Ik twijfel oprecht of ik nog wel met ze wil afspreken.
Ze maakten in het verleden ook vaak opmerkingen over dat vrouwen onderdanig moeten zijn, geen rechten hebben, spreken slecht over LHBTI personen, etc.
Een paar jaar geleden kon ik echt niet met hem opschieten om deze redenen, tot we erachter kwamen dat we ergens aanverwante familie hebben en onze hobby’s en interesses heel erg op elkaar lijken. Hij leek door de jaren heen ook wat gematigder te worden. Maar ik weet niet of ik een verdere vriendschap nog wel een kans wil geven.
