Madeliefje06 Hmmm ja soort van haha. Ik heb er wel steeds meer vrede mee dat dit het was. Kijk wat ik merk is dat als ik baby’s zie dat ik denk ah wat lief en leuk zwanger zijn maar als ik dan denk en de baby’s van vriendinnen zie dan denk ik nee ik wil niet meer terug. Niet weer die nachten, niet weer helemaal terug naar mini baby’s gek genoeg voelt dat dan weer als iets wat ik niet wil. Ik merk dat ik het meer lastig vindt om de periode af te sluiten van geen moeder meer van kleine kindjes, geen zwangere buik meer, niet meer de eerste keer een baby op je borst, niet meer de eerste stapjes en uren knuffelen met een baby’tje. En hoe schattig ze waren! Maar als ik dan echt denk aan een derde kind nog een peuter straks, keer 3 in huis en overal heen dan denk ik nee dat past niet bij ons en nee dat willen we niet. Bovendien vind ik minimaal 4/5 jaar ertussen (want dat zou dan tussen de 2e en 3e zitten) ook heftig lijkt me lastig ook weer.
Dus rond mijn eisprong voelt het nog wel lastig maar het grootste gedeelte geniet ik van wat we hebben, wat een leuke dingen we nu met wat grotere kinderen kunnen doen (de jongste is 3 en slaapt nu niet meer) merk ik dat ik meer ambitie weer krijg in mijn werk en ook weer langzaam tijd voor mezelf en mijn man en dan denk ik dit is ook weer heel fijn.
Maar mochten we voor 1% er toch voor gaan dan koop ik gewoon een nieuwe kinderwagen 😝
