Tantetil Ysabella jullie zeggen precies wat ik ook vind, en waar we de laatste tijd echt veel ruzie om hebben.
Hij is heel erg op zichzelf, en zodra hij niet goed in zijn vel zit sluit hij zich volledig af, maar daardoor sluit hij mij dus volledig buiten. Hij wil dan gewoon met rust gelaten worden en me niet in de buurt hebben totdat hij het zelf heeft opgelost, maar dat werkt niet. Ik kan tot op een bepaalde hoogte begrijpen dat hij behoefte heeft aan ruimte, maar de manier waarop (negeren, blokkeren) vind ik gewoon respectloos. Ik heb daar heel veel geduld mee gehad, maar ik kan het niet meer opbrengen.. We komen nooit verder als hij mij niet genoeg vertrouwt om met me te praten en me ook binnen te laten wanneer het lastig is.
Zodra hij zich afsluit wordt ik nu gewoon kwaad in plaats van dat ik begrip heb voor de reden dat hij zich afsluit, en momenteel haalt dat ook niks goeds bij mij naar boven. Ik ben het beu, dus ik ben enorm ongeduldig, ben hard, push hem veel te veel en dat zorgt er voor dat hij zich alleen maar meer gaat afsluiten. Ik luister ook niet meer naar hem als hij wel probeert te praten, er zit zo veel onverwerkte pijn en boosheid van de afgelopen jaren in me die dat in de weg staat. Dus eerlijk, ik zit net zo fout als hij hoor 🤐
De dynamiek tussen ons is veranderd en ik weet niet hoe we hier uit moeten komen. Ik ben van mening dat hij daarin iets moet veranderen, hij is van mening dat ik hem dan wel die ruimte moet geven om te kunnen veranderen, ik vind dat hij dat al jaren geleden had moeten doen en ik geen dag langer wil wachten en binnen 5 minuten is het weer ruzie, waardoor hij zich weer terug trekt en ik weer ga aanvallen 😒
Ik denk dat we allebei even wat tijd nodig hebben, even een pauze van elkaar ofzo..
