Ik erger me soms zo aan mijn oudste (7 jaar). Ze doet soms zo zeikerig, terwijl er niets aan de hand is. Elke interactie met haar (gewoon vragen wat er is, waarom ze zich zo voelt), leidt alleen maar tot meer gezanik. Niets is goed, terwijl ze eerder verwend is.
Nu ligt ze als een kleuter op de grond te mokken 'waarom ze haar eigen troep moet opruimen'. Met zo'n jankerige stem. Echt, ik heb het even gehad met haar. Als dat een karaktertrek is, vind ik m niet zo leuk...
