Ik was vroeger ook een enorme grinch, maar een paar jaar geleden had ik voor een keer mezelf beloofd om mijn best te doen er van te genieten. Niet verzetten tegen het gedoe, en me er aan overgeven.
Voor een keer, ik had niks te verliezen. Blijkbaar wel, ik ben mijn kersthaat verloren 😅
Sindsdien ben ik Cindy Lou Who, ik ben Noëlle, ik ben Robert ten Brink en ik ben Mrs. Claus.
Ik tel af tot 1 november voor de 'it's tiiiime' post van Mariah, ik lunch in het tuincentrum en ik wil verhuizen naar Lapland en een rendier adopteren.
Het scheelt ook enorm dat mijn vader kerst tegenwoordig altijd in Indonesië viert, dus minder verplichtingen, meer pyjama's. Kerst is 'spelen met de cadeautjes die we met kerstavond krijgen', aka: puzzelen, spelletjes spelen, kerstkransjes eten en meer niet. Niks moeten, geen afspraken want alles is dicht, gewoon pure vrijheid.
Ik ben er ook achter gekomen dat cadeautjes geven echt wel een van mijn love-languages is, dus ik word echt gelukkig van de aanloop er naar toe. Het vinden van het perfecte cadeau vind ik echt geweldig. Ik kan het dan ook niet voor me houden uit enthousiasme, maar inmiddels is het dus ook gewoon een traditie dat iedereen al lang weet wat ze krijgen 🙈
Ik ben dus stiekem ook wel blij dat we nu alsnog een mini-sinterklaas vieren, want dat overbrugt het wachten een beetje 🙈
Ik ben echt een klein kind hoor 😂
