Aaaargh ik haat communiceren met instanties!
Al nu 2 jaar ben ik in overleg (en soms in strijd) met de artsen, therapeuten, verschillende afdelingen van zowel gemeente Nijmegen als Arnhem, met de mensen van Pluryn, met de zorgverzekeraar, de leveranciers en het zorgkantoor tbv de zorg rondom mijn man en mijzelf. Dat gaat goed, maar het is geen simpele taak.
Ondertussen zou ik het fijn vinden als iemand een keer met mij mee zou kijken, zeker met het zicht op onze verhuizing naar een zelfstandige woning. Niet omdat het mis gaat, maar om mee te kijken of alle hulpvragen bij de juiste personen/instantie liggen, mee te denken hoe we de zorg straks het best kunnen inrichten en om te zien of wij alle hulp krijgen die beschikbaar is.
Die vraag heb ik neergelegd bij stichting mee.
Gesprek 1 (ingekorte versie):
"U bent aan de beurt om een afspraak maken voor hulp bij aanvraag pgb. Heeft u alle papieren al?"
Ik: "nee, ik was druk met het gebeuren rondom het huis aanpassen, dus ik had de zorgaanvraag nog even uitgesteld. 1 drama tegelijk"
Zij: "Dan moet dat toch eerst. Pgb is wel heeeel ingewikkeld hoor, mensen onderschatten het, u wordt directeur van eigen bedrijf, je moet eerst weten precies wat je gaat doen en wanneer je verhuist, pgb is heeel heel moeilijk blablabla"
Ik vanmorgen de stichting opnieuw gebeld, dat ik eigenlijk meer op zoek was naar iemand die mee kijkt naar alles in onze situatie, precies zoals ik bovenaan type.
Belt dat mens mij vanmiddag terug:
"Ik begreep dat het niet helemaal was wat je wilde."
Ik: "Nee, ik zoek [hulpvraag]."
Zij: "Als er twijfels zijn dan raden wij sowieso af om pgb te nemen."
[...]
Zij: "Dus eigenlijk wil je een gesprek om de voor- en nadelen van pgb te bespreken."
Echt, hoe dan.. ik heb t gesprek afgekapt, ik ga een mailtje sturen dat ik graag naar een collega wil en anders maar niet.. zucht -.-
Edit: sorry voor t enorme verhaal 🙈 ik moest even spuien
