Ik ben verkouden. Ik moet vanavond uit eten met collega's. Dus dan zie ik heel de dag mijn kind niet. Omdat ze dat zielig voor me vond, heb ik gisteravond besteed aan 'Opnieuw deken! Nog een keer zingen! Mama zo weer bij mij kijken? Wil pop hebben. Mama op de trap zitten.' zodat ik haar gisteren in elk geval veel meer heb gezien dan normaal.
En ik heb er gewoon geen zin in. Het is niet anders dan samen lunchen met collega's, zeggen zij, maar dat is het wel, want dan kan ik zelf bepalen wat ik eet en nu niet, en dan heb ik er niet een hele werkdag al op zitten waardoor ik uitgeput ben. En ik ben verkouden.
