H moest gisteren even heel erg huilen toen hij uit school kwam. N en E hadden hem de hele tijd geplaagd. Tegen zijn stoel aangeschopt en bij het naar buiten gaan op de grond geduwd. En dat was de dag daarvoor ook al wat begonnen.
Maar ik mocht er niet mee naar de juf gaan. Dat heb ik dus ook niet gedaan, maar wel in gedachten gehouden dat als het zo blijft ik er toch mee naar de juf ga en ze er dan zelf eens goed op kan letten.
Toen hij vandaag uit school kwam heb ik gevraagd of het vandaag beter ging en hij gaf aan van wel. Hij zei dat het met N helemaal over was, want ze had gevraagd of hij vanmiddag kon spelen. Vandaag kon hij niet, dus hij heeft gezegd misschien volgende week wel.
Ik merk dat ik het lastig vind. Ze mogen van mij altijd met iedereen spelen en ik vind het mooi om te zien dat mijn kinderen zo vergevingsgezind zijn en anderen een 2e kans willen geven. Aan de andere kant wil ik ook dat ze leren dat je zo niet met anderen om kunt gaan, de ene dag 'pesten' en vervolgens weer poeslief doen. En dat ze dat dus ook niet hoeven te pikken.
