Met zoon te wachten in de gipskamer van het ziekenhuis...
Zoon: ik heb nu echt al 100x verteld dat ik gevallen ben. Ik ben er klaar mee hoor.
Ik: ze willen gewoon aardig zijn en kijken of je nog wel goed weet wat er gebeurd is.
Zoon: hoezo? Ik ben toch niet op mijn hoofd gevallen?
Ik: nee, maar dat weten ze hier toch niet? En ze willen ook kijken of je wel hetzelfde verhaal verteld (terwijl ik het zei, wist ik dat ik dit er niet aan toe had moeten voegen)
Zoon: oh ja, dat heb ik wel eens op het Jeugdjournaal gezien (er volgt een verhaal over kindermishandeling)
Even later...
Verpleegkundige: "ah, dat ziet er niet best uit, wat is er gebeurd?"
Zoon: ik ben gevallen én dus niet door mijn moeder mishandeld.
🤦♀️🥴🙄