Het was het zoveelste voorval waarbij ik haar manier van communiceren niet zo kon waarderen en ik was er helemaal klaar bij. De spreekwoordelijke druppel.
Gisterenavond zag ik dat mijn ketting kapot naast de wastafel lag. Een dure ketting met voor mij veel emotionele waarde. De ketting was niet compleet, maar ik zag nergens de missende schakels liggen. Aangezien ik de ketting heel graag wil repareren, app ik de schoonmaakster en vraag of zij weet wat er met de ketting is gebeurd? Die ochtend was de ketting namelijk nog heel.
Zij: ik heb deze heel voorzichtig opgepakt van het plankje in de badkamer en deze viel
zomaar uit elkaar. Ketting was al kapot en slechte kwaliteit.
Ik: het is een dure ketting en voor mij belangrijk. Ik wil deze graag laten maken. Waar is de ketting gevallen, want ik mis wat onderdelen?
Zij: Ik kan er niks aandoen dat jij die ketting daar neerlegt. Moet je de ketting daar maar niet neerleggen. Ik kan zo niet schoonmaken en anders kan ik straks helemaal niks meer aanraken.
Ik:pardon? Deze toon staat mij niet aan. Ik beschuldig niemand en een ongelukje kan gebeuren. Ik wil alleen weten waar voordat ik alles chiffons moet openschroeven en mijn badmeubel moet ontmantelen
Zij: waarom leg jij die ketting daar neer?
Ik: omdat het mijn badkamer is. Daarom!
Zij: jij zit mij te beschuldigen
Ik: ik beschuldig helemaal niet, maar wees gerust je hoeft hier voortaan helemaal niks meer aan te raken. Bij deze bedankt voor je werkzaamheden. We nemen nu per direct afscheid van elkaar.
