Manque wat moet dat een vreselijke tijd zijn geweest voor jou/jullie. Wanneer je denkt dat je baby niet doet wat hij hoort te doen door jou, omdat jij iets fout doet. Gelukkig weet je nu dat dat niet zo is, maar die periode heeft vast een stempel op je achtergelaten.
Ik heb net Zorg om Daan gekeken. Ik heb een paar keer moeten huilen. Het idee dat je de volledige zorg van je kind moet overlaten aan anderen, het schuldgevoel dat je je kind achterlaat en niet weet wat er gaat gebeuren. Ik was zo blij om te zien dat na een paar maanden Daan het zo goed deed. Hij leek gelukkig. Hij kon zijn energie kwijt en dat maakte hem een gelukkige peutertiener.
Ik hoop dat voor jullie zoon ook, dat wanneer het nodig is hij zijn plekje kan vinden.
Ook moest ik een paar keer aan jou denken, toen je hier schreef dat je graag wil dat je zoon tot zijn volwassen bij jullie blijft. Deze moeder had hetzelfde idee. En ook dat Daan moest leren dat er meer verzorgers zijn dan papa en mama, wat moeizaam ging maar uiteindelijk wel goed ging. En ook de administratieve rompslomp; zorgverzekeringen die er rare regels op na houden want hogerop is dat zo bepaald, of dat je naar andere instellingen wordt gestuurd die je dan ook weer doorsturen, enz. enz. Je krijgt er spontaan hoofdpijn van.
Hebben jullie contact met andere ouders die in soortgelijke situaties zitten? Die plekken kunnen aanbevelen of uit afraden.
