Koekie83 ik vind het lastige, omdat het m.i. niet zwart-wit is.
Koekie83 Juf hintte er alleen op dat als we zorgen hadden we dat moesten melden bij de directie. Ze wekte bij mij nogal de indruk dat ze het er eigenlijk niet mee eens was dat niet jongetje in de klas is gekomen.
Het wekt bij mij de indruk dat juf je hiermee ook wil gebruiken in haar belang. Het komt negatiever over dan ik bedoel, want ik denk dat juf zich onmachtig voelt en dat vind ik oprecht naar voor haar. Juf voelt zich mogelijk erg handelingsverlegen, klinkt alsof er mogelijk niet naar haar geluisterd wordt of iig onvoldoende en dat ze te weinig steun ervaar. Mogelijk hoopt ze via de ouders meer druk kan uitoefenen op de directie. Puur speculatief, maar dit was wat mij als eerste te binnen schoot.
Ik zou zelf heel kritisch kijken naar wat in het belang is voor jouw kind. Is het voor jouw kind nodig dat je naar directie gaat? Of is het nog een stap te ver. Dat is iets wat jullie als ouder denk ik het beste kunnen bepalen, maar ik zou je eigen keuze hierin zo min mogelijk laten beïnvloeden van wat juf wilt.
Waar ik zelf ook nog rekening mee zou houden, is hoe lang speelt dit. Ik begrijp dat er al van alles wordt ingezet en dat er hulp van buitenaf komt. Is het paniekvoetbal? Hebben al deze interventies überhaupt al de tijd gehad om iets zinnigs te kunnen zeggen over het effect? Heeft dit nieuwe kind echt een kans gehad? Ik besef mij dat dit natuurlijk losstaat van het effect ervan op jouw kind, maar het zou voor mij verschil uitmaken als het gaat over maanden van continue onrust in de klas ipv weken als het om mijn eigen kind gaat.
Een ander punt wat ik zelf denk ik ook zou meenemen, is in hoeverre je hier met M over kan praten op zijn niveau. Is hij met extra uitleg over waarom dit kind reageert zoals het reageert en eventueel ook waarom het voor juf lastig is, gerust te stellen? Uiteraard op kleuterniveau, maar iets niet snappen kan ook zorgen voor angst.
Koekie83 Ik heb zelf ook twee kinderen die niet bepaald binnen “het normale” vallen en zou het afschuwelijk vinden als andere ouders meldingen over ze zouden maken. Hij verdient een kans. Maar ja…
Het gaat niet eens om mijn kind, maar ik voel hetzelfde bij jouw verhaal. Toch een soort medelijden met dit nieuwe kind, wat ik graag een kans zou willen geven. Mogelijk is dit ook beroepsdeformatie? Ik wilde het toch benoemen, omdat ook dit je beslissing zou kunnen beïnvloeden. Ik proef het al in mijn eigen antwoorden dat ik dit kind graag een kans wil geven. Blijf hier bewust van dat dit een rol kan spelen. Uiteindelijk gaat het om jouw kind, hoe sneu dit ook voor het nieuwe kind is, maar daar ben jij niet verantwoordelijk voor.
