De dierenarts was er om 12.15. Gelukkig een hele fijne man en hij gaf ons alle tijd en ruimte. De hond sliep heel rustig en ontspannen in. Onze oudste kreeg helaas een enorme paniekaanval en wilde absoluut geen afscheid nemen, nadat de hond was overleden. Uiteindelijk heb ik er wel weten over te halen toen ze rustig was. Ze had zich allemaal hele enge en nare dingen in haar hoofd gehaald en de hond lag er juist zo ontspannen bij. Toen ze haar eenmaal zag, werd ze ook rustig. We hebben toen met zijn allen afscheid genomen. Daarna met de kinderen plantjes gehaald voor het graf en een foto uitgezocht. Onze hond sloopte vroeger elke afstandsbediening in huis. De jongste heeft daarom een oude afstandsbediening erbij gelegd.
