• [verwijderd]

  • Bericht #1

Onze dochter heeft kenmerken van ADD. Echter twijfel ik de laatste tijd steeds meer of haar dromerigheid geen absences zijn. Ze kan midden in een handeling stoppen en voor zich uit staren en daarna de draad weer oppakken. Slaat dan ook echt niks op, maar reageert daarna wel op de automatische piloot. Bijv. zij staart, ik vraag iets, zij reageert niet en na een paar keer haar naam roepen zegt ze ja is goed of oké. Vaak een standaard antwoord, wat soms ook nergens op slaat. Als ik dan vraag wat ik heb gezegd, dan krijg ik als antwoord ‘heb je wat gezegd dan’? Ze heeft dit echt talloze keren per dag. Op school wordt het benoemd als extreme dromerigheid door haar leerkrachten. Ik heb zelf adhd, maar dit herken ik ook niet. Bij mij is het meer een ‘oh ja dat is waar ook, maar was even afgeleid door nog 302 andere dingen’.

Als ze dit heeft zie ik geen raar gefriemel met haar handen of motorische bewegingen in haar gezicht. Wat je volgens mij wel vaak bij absences ziet. Ook nooit gevaarlijke situaties gehad, zoals rare vallen tijdens zwemmen, fietsen of klimmen etc. Nu heb ik zelf als kind epilepsie gehad en erfelijkheid schijnt een rol te spelen (maar ik had voor zover bekend geen absences).

Wat wil ik nu met mijn verhaal? Ik heb dit tot nu toe nog nooit uitgesproken. Vraag mij ook af of ik spoken zie. Ze is gezien door psychologen en psychiaters. We hebben dit gedrag vaak benoemd, maar niemand heeft ooit gedacht dat dit wat anders zou kunnen zijn. Ik zelf tot twee maanden geleden trouwens ook niet.

Zouden jullie nu in Corona tijd hierover contact zoeken met de huisarts of even afwachten? Ik ga bijna nooit naar een huisarts, maak mij niet zo snel zorgen. Dit voelt voor mij ook een beetje als een overbezorgde moederactie. Geef gerust je eerlijke mening als dit inderdaad zo is.

Ik heb epilepsie met grote aanvallen en absences. (15 jaar aanvalsvrij)

Ik herken wat je schrijft, vroeger noemde ze mij de dromer van de klas. Dat waren dus mooi absences. Je moet je beseffen dat dit soort aanvallen heel erg subtiel gaan en dat de omgeving het eigenlijk nooit door heeft. Ik zou dus zeker contact opzoeken met een arts en eens overleggen.

Soms lijk ik het nog steeds te hebben dan moet mijn man mij echt 3 keer roepen voordat ik er weer ben. Ik ga daarna ook gewoon weer door waar ik mee bezig was. Meestal duren dit soort dingen maar een paar seconden dus de buitenwereld mist dit soort signalen snel, want wat mis je nou in die paar seconden?

    Als je je zorgen maakt kun je denk ik gewoon contact opnemen. Ik herken wat je beschrijft wel van onze oudste die ook ADD heeft. Soms staat ze ineens te staren en moet je echt een paar keer hard haar naam roepen en dan reageert ze met een vage 'huh?' Ze heeft dit ook wel als ze zelf iets aan het doen is, dan lijkt ze te vergeten waar ze mee bezig is. Krijgt je dochter medicatie voor haar ADD en merk je verschil wanneer ze dit wel/niet krijgt? Want ik zou denken dat er geen verschil moet zijn als het om absences gaat, terwijl het minder zou moeten worden als het om ADD-dromerigheid gaat. Maargoed ik heb er verder geen verstand van dus contact opnemen met de huisarts kan altijd denk ik.

      Wat ik vergeten te zeggen ben is dat er na een absences doorgegaan word met waar hij of zij mee bezig is.

      Dus je bent even weg—> mensen hebben het niet door—> jijzelf hebt het niet door, want je gaat letterlijk door waar je gebleven bent.

      Dus als je dochter in de klas een antwoord opschrijft, zou je haar theoretisch gezien kunnen zien stoppen met schrijven ‘een paar seconden zien dagdromen’ en daarna schrijft ze gewoon weer verder.

      En dat is de reden waarom het zo weinig word opgemerkt.

      Ik vind dus je dochters antwoord wel passen bij dat beeld. Als het dagdromen is zeg je vaak ‘ sorry wat zei je?’ ‘ huh?’

        Ik vind hetgeen je beschrijft er ook zeker bij passen, in mijn vorige baan verschillende cliënten waarbij het er ook soortgelijk uit zag.

          Ik zou ook contact opnemen met de huisarts (voor een doorverwijzing). Zeker als je zelf epilepsie gehad hebt.
          Door die koortsstuipen hier zijn wij extra alert, word meteen panisch als ze dromerig voor zich uitstaren. Voor je dochter ook wel fijn om te weten wat het is toch?

            Ysabella dit is herkenbaar. Ik heb een meisje op school gehad jaren geleden die dit ook had. Werd ook gezien als dromerig en kreeg geregeld de uitleg in de klas niet helemaal mee. Op een dag kreeg ze “zo maar uit het niets” een epileptische aanval in de klas (groep 5 iedereen was vreselijk geschrokken) toen is het balletje gaan rollen en vielen er bij haar ouders en bij ons op school een hoop puzzelstukjes op hun plek.

            ik zou zeker contact opnemen met de huisarts.

                • [verwijderd]

                • Bericht #10
                • Bijgewerkt

                Ysabella ik had vroeger enkel grote aanvallen. In ieder geval zover we weten.

                Sevenof9 Als ze echt in dromenland is gaat ze daarna weer verder met waar ze mee bezig is. Gisterenavond bijv. loopt ze de kamer in en halverwege een zin stopt ze met praten en lopen. Ongeveer 5 a 7 seconden later knippert ze een paar keer en gaat ze verder met waar ze mee bezig was. In tussentijd heb ik 3x haar naam geroepen, maar daar heeft ze geen enkele herinnering aan. Soms valt ze stil en weet ze niet meer waar ze mee bezig was. Dan is het wel ‘uh zei je wat’ en dan heb ik haar ook meerdere keren aangeroepen. Alleen de laatste keer komt binnen. Ook heb je het ‘echte’ afgeleid zijn. Ze loopt naar de badkamer en onderweg raakt ze 10x afgeleid door iets anders en is na 10x herinneren nog steeds niet haar ding aan het doen in de badkamer. Vooral dat eerste vind ik vreemd. Herken jij dit op deze manier bij jullie oudste?

                1986Lynn zie je het ook zonder motorische bewegingen? Ik heb een paar filmpjes bekeken en dan zie je kinderen met hun handen friemelen of repetitieve grimassen trekken. Dat zie ik hij haar helemaal niet. Ysabella heb jij motorische bewegingen erbij?

                          [verwijderd] stoppen met lopen herken ik geloof ik niet. Stoppen met praten wel, ze kan zo halverwege een zin stoppen en dan weet ze daarna niet meer wat ze aan het zeggen was. Haar naam moeten we meestal sowieso meerdere keren roepen. Dat wat je zegt over iets gaan doen in de badkamer en het niet doen is hier ook zo. Het is nu allemaal wel beter door de medicatie hoor. Ik zal er nog eens extra op letten voor je.

                              • [verwijderd]

                              • Bericht #12
                              • Bijgewerkt

                              Sevenof9 mijn dochter gebruikt trouwens geen medicatie. Ze kan ook halverwege stoppen tijdens het eten. Vork met eten is al halverwege en dan gaat ze even uit. Daarna eet ze weer verder. Ze kan ook rustig de zin waarin ze gestopt is, weer daarna verder afmaken. Overigens niet altijd en daarom twijfel ik ook. Ze wordt een standbeeld, ze knippert een paar keer en boem daar is ze weer. In de standbeeld modus, kan ik voor haar staan springen en gek doen, maar ze registreert niks. Ik ben benieuwd als jij erop let wat je ziet?

                                  • [verwijderd]

                                  • Bericht #13

                                  Wat een raar fenomeem zeg! Ik had hier echt nog nooit van gehoord!

                                  • [verwijderd]

                                  • Bericht #14

                                  Huggybird ik moest er aan denken toen een oude, goede studievriend van mij een aantal maanden geleden voor het eerst een grote epileptische aanval met hartstilstand kreeg. Hij is bijna 40 jaar, maar blijkt dus achteraf gezien vanaf zijn kindertijd absences te hebben. Hij was ook een dromerig kind. Bij hem vielen toen ook veel puzzelstukjes op zijn plek, maar absurd dat het nu pas en op zo nare manier ontdekt wordt.

                                      • [verwijderd]

                                      • Bericht #15

                                      Vulpen bij mij waren het eerst ook koortsstuipen en later kreeg ik ook aanvallen zonder koorts. Wat ik van mijn moeder weet dat het echt afschuwelijk was om te zien als ik een aanval had. De eerste keren dat ik bij kwam, stond ze gillend boven mij. Lijkt mij echt afschuwelijk voor jullie om dit mee te maken. Zo machteloos.

                                      • Vulpen hebben hierop gereageerd.

                                          [verwijderd] Als ze echt in dromenland is gaat ze daarna weer verder met waar ze mee bezig is. Gisterenavond bijv. loopt ze de kamer in en halverwege een zin stopt ze met praten en lopen. Ongeveer 5 a 7 seconden later knippert ze een paar keer en gaat ze verder met waar ze mee bezig was. In tussentijd heb ik 3x haar naam geroepen, maar daar heeft ze geen enkele herinnering aan

                                          Dit is echt heel erg herkenbaar. Zoek maar eens op internet, misschien vind je online bij het epilepsie fonds of SEIN wel informatie.

                                          Wat ik nog wel even wil zeggen is dat het een combinatie van beide kan zijn : soms dagdromen soms absences. Iedereen dagdroomt namelijk wel eens. Ik denk dat je eens moet opschrijven hoe die korte momenten gaan en na verloop van tijd bemerk je misschien wel een duidelijk verschil door kleine details.

                                          [verwijderd] heb jij motorische bewegingen erbij?

                                          Ik ben sowieso motorisch niet echt de gene waar je aan kan meten of het daardoor aannemelijk is dat ze last heeft van absences ja of nee. Want ik maak sowieso altijd rare motorische bewegingen overdag. ( laat dingen daardoor vallen etc)
                                          Ik zal het eens aan mijn moeder vragen want dat durf ik je niet te zeggen.

                                              [verwijderd] Met eten herken ik het niet, ze is trouwens ook heel erg op eten gefocust dus we moesten haar altijd zeggen dat ze rustig moet eten, goed moet kauwen enzo. Gelukkig is dat nu door de medicatie helemaal weg. Ik heb niet het idee dat ze hier echt een standbeeld wordt ook, het lijkt wel vaak alsof ze ergens op een andere planeet is en dan ineens wakker schrikt. Ik vraag me af of ik überhaupt iets ga zien nu ik erop let, want sinds ze geen school meer heeft is ze echt in positieve zin veranderd. Ze geeft zelf ook aan dat ze zich rustiger voelt doordat ze nu veel minder prikkels krijgt (ze heeft daar normaal echt last van op school). En nu in de vakantie is het helemaal rustig natuurlijk. Maar als me dingen opvallen laat ik het wel weten. Ik vind je trouwens sowieso geen overbezorgde moeder hoor! Ik heb niet het idee dat jij voor elke dingetje bij de dokter zit, het is logisch dat je je zorgen maakt en volgens mij let je gewoon heel goed op je dochter, dat vind ik alleen maar positief.

                                                [verwijderd]

                                                Het ging wel vaak samen met motorische tics inderdaad, maar ook wel zonder zoals jij het beschrijft.

                                                Je kunt altijd via de huisarts om een verwijzing vragen toch, kun je iig dingen uitstellen of bevestigen.

                                                  © 2021 Alles voor de Kids.

                                                  Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer