De nieuwe vriendin gaat al voorgesteld worden aan zijn ouders. Ook hebben we de manier van kennismaking met onze kinderen al besproken voor over een poosje. Het gaat allemaal zo snel...
Het lijkt een prima dame, en daar ben ik blij om. En ik ben blij dat hij zich vrij voelt om met mij over haar te praten. Zo weet ik ook een beetje waar ik mee te maken ga krijgen. Het klink als een hele verstandige keuze, ze is erg zelfstandig, heeft geen kinderen maar wel een kinderwens, heeft een goede baan, een eigen (grote) koopwoning, leuk sociaal leven, is zelfverzekerd. Kortom, ze heeft alles goed voor mekaar. Maar toch verteld hij mij dat hij nog niet echt verliefd is. Misschien groeit dat nog hoop ik dan voor hen. Zij is wel tot over haar oren!
Zo moeilijk dit. Om nog maar te zwijgen over hoe pijnlijk dit is... nu nog wel althans.
