Jute Want; hoe kan en durf ik te klagen dat het niet goed gaat. Zij heeft pas echte zorgen en problemen.
Ik ga nu even heel hard en bot reageren, maar ik hoop dat dit je wèrkelijke reality check gaat worden. De zin die ik quote is echt een heel domme opmerking. Er zijn al genoeg dames voor mij die hebben uitgelegd waarom je het ene lijden niet met het andere kunt vergelijken, maar je blijft het gevoelsmatig stiekem toch geloofwaardig vinden om dat te doen. Het slaat echter nergens op. Het is net alsof je zou zeggen dat @toch4 (met wie het op de misselijkheid na volgens mij best goed gaat en die erg blij is dat ze toch5 wordt) niet blij mag zijn, omdat er ergens op de wereld wel iemand is die het beter heeft dan zij.
Ieders blijdschap en vreugde en ieders lijden is voor de persoon in kwestie relevant.
Als werkelijk alle medische dingen zijn uitgesloten moet jij als de wiedeweerga naar de huisarts voor een verwijzing naar de ggz. Ik vind het verbijsterend dat je huisarts je die zelf nog niet heeft gegeven en alleen maar heeft gezegd dat je "op moet passen." Dat stadium ben jij allang voorbij en hoe langer je door bikkelt, hoe slechter je er straks als je toch een ggz-traject ingaat aan toe bent. En dat gaat gebeuren, want dit wordt echt niet vanzelf beter, dus als je er niet bewust voor kiest, val je er straks echt bij neer en dan heb je geen keus meer, dan gaat het noodgedwongen. Maar dan ben je er ondertussen dus wel nòg slechter aan toe, waardoor de behandeling en het herstel alleen maar langer zullen duren.
weg Er komt een moment dat het niet meer gaat en volgens mij zit jij daar al heel dicht bij. Dus hoe moeilijk het ook is: bel vandaag de huisarts nog voor een afspraak om te bespreken wat voor hulp in de ggz je nodig hebt.
