Misschien niet helemaal hetzelfde omdat ik zzp-er ben, maar ik herken dit ontzettend. Alleen moet ik verantwoording aan mezelf afleggen. Eigen baas, heel veel hart voor mijn bedrijf natuurlijk en tot laat in de avond werken was voor mij geen uitzondering. Ook niet in het weekend. Tot onze zoon kwam en ik mezelf in de eerste paar weken na mijn verlof zowat kapot werkte. Ik wilde weer bewijzen naar mezelf en de buitenwereld dat ik het allemaal wel kon bolwerken, dat ik het wel kon. Om daar na een paar weken weer op terug te komen. Het was echt geen doen. Langzamerhand heb ik de balans weer terug kunnen vinden en een paar weken geleden heb ik gezorgd dat de scheiding tussen werk en prive nog duidelijker werd. Ik installeerde Whatsapp for business, stopte een extra prive-sim kaart er in en zorgde voor afwezigheidsberichtjes buiten werktijd. Daarnaast werk ik alleen in hoge uitzondering in de avond, in het weekend absoluut niet meer. Dit geeft me allemaal meer rust. Natuurlijk is de druk nog steeds hoog en denk ik nog steeds vaak aan werk, maar het is al veel minder geworden.
Lang verhaal kort: Ik denk dat het een mindset is die je jezelf aan moet leren. Dit alles heeft me dus 2 jaar gekost om duidelijk te krijgen en praktisch ook te realiseren.
Kun je wellicht hiermee op je werk terecht? Een vertrouwenspersoon, bedrijfsarts? Een burnout is niet waar je op zit te wachten.
Nog wat tips: Zorg dat die telefoon je in de avond niet kan storen, dat je je werk niet mee naar huis kan nemen. En wees lief voor jezelf. Als je over 20 jaar terug kijkt, wil je liever dat je de mooie momenten met je kinderen kunt herinneren, dan dat je zo vreselijk gestresst aan het werk bent geweest.
