Ten eerste, bedankt voor jullie input ❤️!!
Het is zo lastig om alleen over dit soort dingen te moeten nadenken. Ik ben echt heel blij met hoe jullie meedenken.
Trees Het is meer dat ik mij zorgen maak over je en dat ik daarom naar de plantensector
Ikzelf ook, daarom heb ik er ook op gesolliciteerd...dat zegt natuurlijk ookal wat.
En ergens denk/weet ik dat ik naast lab werk en bureau werk het opgroeien van plantjes in de kassen ook een heel leuk onderdeel vind en daar heel blij van kan worden. De hele dag met plantjes bezig zijn lijkt me heerlijk, en ik hou van kassen 🙈. Ik dacht alleen altijd dat de plantbiologie meer als hobbie in m'n leven aanwezig zou zijn.
[verwijderd] hetgeen wat je nu het hardste nodig hebt vooral rust en stabiliteit is.
De afstand, vast contract, en goed salaris lijkt me dat dit een hoop stress kan weg nemen terwijl je je kracht op andere vlakken nodig hebt.
Daar heb je helemaal gelijk in en dat is ook waar ik erg veel behoefte aan heb. Ik krijg alleen een soort jaloers gevoel als ik denk aan mensen die wel in de immunologie werken. Ik had ook heel graag willen doorstuderen en zag de kansen voor mezelf in de toekomst voor me en dat "is nu allemaal weg". Dat klinkt waarschijnlijk veel te dramatisch dan het daadwerkelijk is maar zo voelt het nu wel. Er is door ex een stukje van m'n leven kapot gemaakt (niet alleen over de toekomst).
Redelijk onmogelijk zonder iemand die mij kent en me die kans wil geven. Nu heeft de professor van m'n groep net een mega beurs van een half miljoen ontvangen en over 1,5-2 jaar een research analist nodig met m'n specialisatie. Dus daarin heb ik wel een hoopje maar of hij mij dat gunt als ik 2 jaar niet met m'n specialisatie heb gewerkt is de vraag 😬. Ik ga het wel bespreekbaar maken, wie weet...
[verwijderd] En als die andere baan ervoor kan zorgen dat de energie die je overhoud om voor je kinderen te zorgen van 90% naar 100% gaat, zou ik daar persoonlijk prioriteit aan geven.
De meisjes zijn idd prioriteit, ik wil ook daarin geen egoïstische keuzes maken. Ze hebben al zoveel verloren en ik zie hoe pittig het voor hun is als ik 40 uur pw werk met een flinke reisafstand.
En tegelijk wil ik m'n passie ook niet kwijtraken. M'n studie heeft zoveel gebracht en ik heb nog zoveel potentie. Ik vind t zoooooooo lastig... t voelt een beetje als kiezen voor mezelf tegenover kiezen voor dochters.
En dan als moeder kies je altijd voor je dochters...
Bloem Ennnn niks van je studie is weggegooid je. Je mag heel trots op jezelf zijn wat jij hebt bereikt. Die hele studie is een investering in jezelf en maakt dat je nu goede keuzes maken maken en een goede basis kan geven aan jezelf en de kinderen.
Dat specialisme is maar een klein onderdeel van de grote reis.
Dankjewel, dat moet ik idd voor ogen houden. Goed dat je dat zo neerzet.. ik vind het idd lastig om niet exact te kunnen doen wat ik het leukste vind in de studie.
Nou en überhaupt eerst nog maar zien of ik een baan in de planten krijg 😝😝 ik loop misschien ook weer veel te veel op de zaken vooruit. Ben echt een mega stress kip momenteel. Sorry daarvoor.
Ik ga gewoon m'n best doen voor deze baan en als een van de andere sollicitaties ook wat zou worden, dan goed nadenken over de voor en nadelen. T is natuurlijk niet dat ik op gesprek mag ik baan heb. Zo naïef ben ik niet hoor 😅 maar ik hoop natuurlijk dat ik een baan aangeboden krijg. Ik heb ook gewoon echt vanaf juli werk nodig. Momenteel leef ik van m'n ouders geld, dus de luxe positie om door te solliciteren tot de droombaan heb ik ook niet.
En er bestaat ook plant immunologie wat ook echt een heel vet uitdagend vakgebied is. En als ik naar de docenten kijk die uit de planten komen zijn dat allemaal heerlijke gekkies waar ik super goed mee kan opschieten, daar is ook wat voor te zeggen 😜
Chaos in m'n hoofd is door jullie reacties iets minder. Soms is een verstandige keuze (en nogsteeds een hele leuke) het beste voor nu en is goed idd goed genoeg. Thanks @[verwijderd]
