Niet om te elastieken, maar mijn vader zong deze altijd voor ons en dan lagen mijn broertje en ik blauw van het lachen:
Er zat een vogeltje op het dak en die kon niet kakken
Die kon niet kakken, die kon niet kakken
Er was een veertje aan zijn poepertje blijven plakken
Blijven plakken, blijven plakken
Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme
Hoe is dat veertje aan mijn poepertje gekommen?
Deze schiet me ook nog te binnen:
Constant heeft een hobbelpaard
Zonder kop en zonder staart
Rijdt hij heel de wereld rond
Zomaar in zijn blote...
(Begin opnieuw)
Ze blijven komen:
Schiet hem dood
In zijn poot
Leg hem in een kissie (Brabanders hè 😆)
Doe er dan wat water bij
Dan zwemt hij als een vissie
