Het is geen klacht, geen biecht, geen koffieklets. Maar een plek om je verdriet te delen. Niet echt wat je dagelijks wilt lezen als je in een lekkere flow zit. Maar voor de mensen die hun pijn willen delen een plekje om het van je af te schrijven.
Ik bijt meteen het spits af. Met een heftig bericht. Met nadruk op heftig, dus druk weg als je daar niet op zit te wachten nu.
Vier jaar geleden kreeg ik hartverscheurend nieuws.
Deze dag voel ik extra voor mn vader. Ik heb hem dit berichtje gestuurd.
Wilde even zeggen dat ik aan je denk. Deze dagen zijn nog steeds verschrikkelijk en ik denk dat ik daar nooit aan zal kunnen wennen. Ik praat dan liever niet, en ben dan ook liever alleen.
Het besef doet nog steeds pijn en het ongeloof maakt het gemis groter. Het zal nooit meer als ooit tevoren zijn. We zullen hieraan moeten wennen. Hopelijk slijt de pijn beetje bij beetje met de jaren. Hopelijk is er dan weer rust. Hopelijk kunnen we ons dan weer richten op de mooie herinneringen. En krijgen we weer wat levenslust. Dat is wat ik hoop. Dat is waar ik naar streef.
Ik zal haar nooit vergeten, voor altijd in mijn hart, zolang ik leef.
Hou je sterk deze dagen, je bent in mijn gedachten❤😘❤😘❤😘❤😘
Hier sluit ik ook meteen mee af. Ik weet niet of ik het laat staan. Maar voor nu is het goed zo.
