Gister ochtend had ik alvast gekookt want in de avond had niemand tijd, maar ik was de jus vergeten, zo’n 10 minuten voordat ik weg moest wilde mijn man jus uit een pakje maken. 🤪 Hij doet wat boter in de pan en vraagt ondertussen of dit bruin moet worden, ik begreep alleen zijn vraag niet : wat moest nou precies bruin worden, de jus de boter?! Uberhaupt bruin?!
Zegt hij opeens ‘nou nu is het donkerbruin’
Ik kijk hem aan maar het ging allemaal zo snel dat ik geen tijd had om iets te kunnen zeggen, hij pakt de waterkoker en doet nonchalant het water in het pannetje.
Nou nou nou🤣 Ik rende naar de tussendeur om die heel snel dicht te doen ivm het brandalarm.🤣 onze kinderen lagen op de grond van het lachen, mijn man stikte half in de rook die hij inademende. En we konden elkaar eigenlijk door de rook niet meer heeeeul goed zien.
‘Ik denk dat mama beter jus kan maken’
Helaas wel ja. 😝 ‘ik ken nog wel een verhaal over een gebakken ei en papa en waarom jullie moeten leren koken van mij’.
‘ Nou Zonnebloem, de bruine aanslag in de pan krijg ik denk ik wel weg met een schuursponsje’
👍🏻🤣
