N. zat al de hele middag te zeuren om tv en ik had geen zin om toe te geven dat ze mocht (mag ze vaak wel voor t eten) dus ik zeg half geïrriteerd voor de zoveelste keer: “N., het is geen tijd voor tv!”
“Jawel, want het is vijf uur...”
(wist niet dat ze kon klokkijken, en flap er per ongeluk uit) “Shit, je hebt gelijk.”
“Dat mag je niet zeggen mama. Zeg maar gewoon “daar ligt de afstandsbediening, ga maar lekker tv kijken N.!😏😁”
en flaneert vervolgens heupwiegend en iets te tevreden over zichzelf richting de bank... 😆
