Vandaag weer geleerd hoe een kleine daad van aardigheid iemand anders zoveel goeds kan doen. Tijdens collecteren in de buurt had ik opgemerkt dat er bij een huis aan het eind van de straat een sticker met 'zuurstof in huis' op de voordeur zat. Er deed steeds een heel vriendelijk ouder vrouwtje open. Ik zag haar wel eens met een hondje lopen. Toen ik vandaag boodschappen ging doen, moest ik aan haar denken. Dus ik belde aan en vertelde dat ik had gezien dat ze die sticker heeft en of ik haar kan helpen door bv boodschappen te doen. De mevrouw kreeg tranen in haar ogen, die sticker was van haar man en die is overleden. Het was zo zielig...ze vertelde haar verhaal. Dus ik voelde mij opgelaten dat ik dat nu allemaal oprakelde en bood mijn excuses aan dat het nu weer bovenkwam bij haar en dat ik dacht dat ze alleen was, waarop ze antwoordde dat ze nu inderdaad helemaal alleen is. Ik zei dat ik haar alsnog wilde helpen. Waarop ze moest huilen en zei dat het haar zoveel goeds deed dat iemand aan haar dacht en wilde helpen. Ik vond het zo zielig voor haar dat ze nu zo alleen is, vooral in deze rare tijd, maar was ook heel blij dat ik iemand het gevoel heb gegeven er niet helemaal alleen voor te staan door alleen maar even aan te bellen.
