Mijn jongste (zoon) is voor een deel zelfstandig passend bij zijn leeftijd en voor een deel een beetje een ‘lui’ jongetje. Hij at deels zelfstandig sinds hij ongeveer een jaar oud was. In het jaar daarop steeds minder gevoerd en vanaf 1,5 à 2 jaar eet hij toch wel echt zelf. Ook soep, en dus ook met het nodige geknoei, maar dat vind ik niet erg.
Maar wat betreft leren aan-/uitkleden en zindelijkheid gaat het nog wat langzaam. Het boeit hem niet zo, dus dat stimuleer ik wel, want als hij 4 is wil ik toch dat hij op school zich zelf kan omkleden voor de gymles bv. (En natuurlijk dat hij zindelijk is).
Mijn drie oudsten zijn al heel zelfstandig. Oudste dochter (16) past regelmatig op haar broertje, heeft hem vandaag toevallig van de psz opgehaald. Ze reist de stad door met het openbaar vervoer, doet soms boodschappen, kookt, etc.
Jongste dochter van 10 gaat al zo’n 2 jaar zelfstandig naar en van school, maakt haar eigen ontbijt en lunch, kan een boodschapje doen, veegt al jaren haar eigen billen af (gelukkig). Ze kan diverse soorten eieren bereiden, tosti’s etc. En verder krijgt ze af en toe wat huishoudelijke taakjes (vaatwasser uitruimen, tafel dekken, e.d.)
Middelste dochter (14) zit hier een beetje tussen wat betreft zelfstandigheid.
Hier in huis is het eigenlijk de bedoeling dat wat ze zelf kunnen, ze ook zelf moeten/mogen doen. En dat hoeft in eerste instantie natuurlijk niet structureel, kan met hulp zijn en mag verkeerd gaan. Maar het wordt altijd gestimuleerd, en als het goed gaat ook gewoon verwacht dat ze bepaalde dingen zelf doen.
