Ik heb even gekopieerd wat ik mn beste vriendin over de app heb geschreven erover:
Ja zo is het idd. Heb mn vader gebeld. Die wil natuurlijk geen partij kiezen, verwacht ik ook niet. Maar die zegt dat ik dan maar gewoon niks meer moet vertellen over dafne. Zus betrekt alles wat ik vertel op haar kinderen. Lijkt jaloers. Ik vertel al bijna nooit wat daarom.
Afgelopen zondag vertelde ik dat ze tijdens het vrijzwemmen zonder bandjes mocht, omdat dr zwemlerares daar als badjuf stond. Kreeg ik een sneer van iloon: jaja, dafne is geweldig. We zaten op een bruiloft, dus heb er toen niks van gezegd. En gisteren waren we met zn 2 en de kinderen een dagje naar Drievliet. Alles wat dafne deed werd onder een vergrootglas gelegd. Echt zo duidelijk dat ze dr als 'dat vervelende kind' ziet altijd. Totaal geen interactie tussen haar en dafne ook. Dafne was iets aan het vertellen en ze luisterde niet eens. Op het eind wilden we nog in het schommelschipje. Maar neefje wilde niet. Ik vroeg of dafne dan met tante I en nichtje wilde, maar die vond t wat spannend, dus wilde liever mij. Toen was zus over de zeik dat ze amper ergens in kon en ging naar huis, terwijl het park nog een uur open was. Toen heb ik er eens wat van gezegd. Dat ze dafne erop aan keek en dat dat niet ok is.
Later 's avonds nog geappt erover. Dat ik ook zei dat ik het gevoel had dat alles wat dafne doet als vervelend wordt gezien. Ik kreeg dit terug:
Meer feit dat jij perse mee moet dus toen had ik echt zo iets van ik ga naar huis.
En ik stuurde terug dat ze het spannend vond en logisch dat ze dan met dr eigen moeder wilde. En dat dat juist dingen zijn die ik bedoel met dat alles wat ze doet als vervelend wordt gezien en zij het aangerekend krijgt. En dat me dat verdriet doet.
En daar heb ik niks meer op terug gekregen.
Heb een half uur met mn vader aan de telefoom gehangen, alleen maar huilend. Hij snapt mij wel. Maar hij snapt ook dat zus zich het aantrekt dat nichtje adhd en dylexie heeft.
Maar ik zeg ook tegen hem. Moet dat dan betekenen dat ik niks meer mag vertellen? Dat ik niet trots op mn kind mag zijn? Ik geef daarmee geen enkel waarde oordeel aan haar kinderen, dat maakt ze er zelf van.
Dus nou ja, dan hou ik mn mond voortaan maar.
Mn pa zei ook nog dat dafne soms bang leek van m. Dat ze nooit wil knuffelen of stoeien zoals tess en noah. Heb uitgelegd dat ze dat niet fijn vindt, en met niemand knuffelen echt fijn vindt, ook niet met vriendinnetjes. Dat als ie een band met haar wil, hij spelletjes met dr moet doen, of mee naar de speeltuin, of samen kleuren of kleien. Dat was dan wel waardevol, want zo had ie het gewoon nog niet bekeken. Maar het is wel weer typerend voor hoe het gaat als we met zn allen daar zijn, en hoe er dus tegen dafne aan gekeken wordt. Er wordt ook geen moeite gedaan de band te verbeteren.
En je zou denken dat mn zus weet hoe het is een traject in te gaan, zij hebben hetzelfde gehad met nichtje. Ik had wel wat meer steun verwacht. Maar nee hoor. Helemaal niks. En dat alleen omdat er ook een ontwikkelingsvoorsprong is vast gesteld. Weer dat jaloerse zeg maar. Ik praat al tijden niet met hun over hoe het allemaal gaat. Want ik krijg kutrespons of geen respons.
En gisteren zat het me ineens zo dwars. Ik kan het even niet van me afzetten en zit al de hele dag te janken. Mijn kind, die er ook mag zijn. Die niet eens zo vervelend was gisteren, en ik maar op mn tenen lopen om alles goed te laten gaan. Mijn kind, naar wie niet omgekeken wordt en alleen maar als vervelend wordt gezien. Het doet me echt zoveel verdriet.
