Oke even mijn ei kwijt.
Ik reed vanmiddag vanaf mijn ouders huis naar huis en toen ik op de rotonde reed zie ik zo een wat oudere man in een epileptische aanval raken en omvallen. Ik schrok me rot, parkeerde de auto schuin op de weg en ben eruit gesprongen. Heb de man die gelukkig in de bosjes viel in een redelijk stabiele zij ligging gekregen zover mogelijk met alle schrokken enz. En gelijk 112 gebeld en met hun aan de telefoon gebleven zolang hij niet bij was. Uiteindelijk was het een aanval van zo 4 min, schuim op de mond maar wel stabiele ademhaling en niet blauw gaan zien.
Maar wat niemand wist is dat ik 1,5 jaar geleden mijn dochtertje aan een epileptische aanval heb verloren. Iedereen die erbij was zal wel geschrokken zijn maar ik wou gewoon nooit meer iemand in een epileptische aanval zien.
En ondanks dat ik rationeel en snel heb gehandeld als eerste ter plaatse ben ik er toch door van slag đĸ. Was zo bang dat ik moest gaan reanimeren ofzo.
Voordat de ambulance er was was hij gelukkig weer bijgekomen en een beetje aanspreekbaar en na verteld te hebben wat ik zag gebeuren mocht ik naar huis.
