Aan de ene kant is het verdrietig en aan de andere kant ben ik mega trots op N. Hij moest vanochtend huilen omdat hij naar de plusklas moest ik heb meermaals met hem gezeten dat het belangrijk is om te zeggen tegen de juf wat je dwars zit zodat er links of rechtsom een oplossing komt.
Ik heb de hele dag aan hem gedacht en gehoopt dat hij in ieder geval iets zou zeggen.
Ik haal hem net uit school en hij vertelde mij dat hij moest huilen bij de juf van de plusklas en heeft haar vertelt dat hij haar uitleg niet begreep omdat ze te snel ging en hij heeft vertelt dat hij vind dat ze vaak boos overkomt. Nu bleken er meerdere kinderen te zijn die de uitleg niet begrepen of dat het op een bepaalde manier te snel ging met de uitleg.
Hij heeft vandaag niet alleen een mega angst overwonnen, hij is niet alleen voor zichzelf opgekomen, maar hij heeft hiermee de rest van de klas ook geholpen en laten zien dat het belangrijk is om je uit te spreken ipv alles voor jezelf te houden en het maar te nemen zoals het is.
