Ai. Mij is dit aangeboden. Niet omdat mijn kinderen of ik zo vervelend zijn (er is bij ons ook geen sprake van een gezinsvoogd oid), maar omdat de problematiek van mijn zoon zo ingewikkeld is (mcdd), icm ass-trekken bij dochter en het feit dat ik single mom ben. Ik ben daar geweest voor een intake en we zijn op de wachtlijst geplaatst. Ondertussen wel hard aan de slag. Zoon is bij een goede bso en weekendopvang terecht gekomen. Dat scheelt heel veel in de belastbaarheid. Toen we 6 maanden op de wachtlijst stonden is zoon aan de medicatie gegaan, met name vanwege angsten, stemmetjes horen en veel onrust op school.
Toen we een jaar op de wachtlijst stonden heb ik ons afgemeld. De combinatie van medicatie en opvang is voor ons genoeg, ik heb zelfs ruimte om weer te werken en dus is een intensieve gezinstherapie niet nodig.
Ik vind het verhaal in het artikel mooi, maar ben wel verbaasd dat ze niks zeggen over de (lange!!) wachtlijst. Daarnaast wordt er naar mijn mening gesuggereerd dat de behandeling is voor gezinnen waarbij niet alleen de kinderen maar ook de ouders bepaalde problematiek hebben. En dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Het kan zelfs gaan om 1 kind binnen het gezin met een ontwikkelingsstoornis maar waarbij het gezin bv anders leert communiceren oid
