Hebben jullie die ook de hele tijd? Misschien denk ik er teveel over na; moet ik meer op gevoel varen? Maar ik heb zo vaak van die situaties waarbij ik me afvraag "Wat zegt de keuze die ik nu maak? Wat haalt mijn kind hieruit voor later? Wat leert het hiervan?" En dan vind ik een keuze maken in een simpele alledaagse situatie opeens zo moeilijk.

Voorbeeldje:

Jongste dochter staat te hannesen, omdat ze met een kruk in haar handen ergens niet doorkan. Ze vraagt "mama, kun jij dat even opzij zetten?"

Wat is nu wijsheid?
Haar barricade wegzetten? Of zeggen: "Meid, zet die kruk neer, zet vervolgens zelf dat ding aan de kant, en pak je kruk weer op"

Even denkend aan het normen en waarden topic dat nu loopt... ik wil haar leren zelfstandig te zijn, en probleemoplossend te denken en handelen, maar ik wil haar Γ³Γ³k leren niet te schromen om hulp te vragen.

Nog een voorbeeldje:

Oudste dochter en ik lopen samen de avondvierdaagse. Is voor haar echt een fijn momentje alleen met mij (nou ja, tussen 3000 anderen 😜, maar iig zonder papa, broer en zus). Ze geeft zelf aan dat ze daar heel erg van geniet, en ik probeer haar dan ook even onverdeelde aandacht te geven.
Vraagt de moeder van een vriendinnetje van mn jongste dochter of ik haar dochter een avond mee wil nemen, omdat zij zelf en haar man niet mee konden lopen.

Wat is nu wijsheid?
Ja of nee zeggen?

Enerzijds wil ik dochter laten weten dat ik haar wens respecteer om even echt samen te zijn, wil ik haar laten voelen dat ze belangrijk voor me is. Anderzijds wil ik haar leren om anderen te helpen als dat kan.

Al die dingen die ik mn kinderen mee wil geven botsen zo vaak.

Hebben jullie ook van die opvoeddilemma's?

Heel eerlijk? Nee ik denk daar niet zo diep overna.
Ene keer zeg ik, zet je kruk neer eventjes dat aan de kant en de andere keer help ik gewoon.

    Om bij het kruk-voorbeeld te blijven: ik zou dr helpen en dan daarnΓ‘ bedenken dat het misschien handiger was om het haar zelf te laten proberen πŸ˜‰

    Ik bedenk de dilemma's meestal pas achteraf, geloof ik. En dan neem ik me voor het een volgende keer anders aan te pakken.

    • [verwijderd]

    Ja dat ken ik wel πŸ™‚ mijn zoon is natuurlijk nog heel klein, dus er zijn ook minder (grote) dilemma's. Maar ik vraag me wel eens af: doorpakken of toegeven (met slapen bijv.) Aardig corrigeren of firm (wanneer het keukenkastje met de plastic schalen weer eens open en leeg gaat)
    Maken we hier een punt van of sturen we het een beetje in de hoop dat het vanzelf ophoudt? (Wanneer hij eten uit zijn mond haalt en op de grond wil gooien).

    • [verwijderd]

    Sweetl maar dat vind ik dan inconsistent. Als kind vond ik dat zwaar irritant dus dat wil ik voorkomen πŸ˜›

      [verwijderd]
      Maar het leven is inconsequent, dus ik soms ook. Ik zou afhankelijk van de situatie wel of niet helpen. Als ik er dichtbij ben en makkelijk even kan helpen, dan help ik. Als ik met mijn handen in het sop zit, dan zal ik haar vertellen even het krukje neer te zetten. Dat is weliswaar niet consequent, maar wel logisch en kan ik ook uitleggen.

      Wat betreft het samen lopen, dat zou ik gewoon even aangeven aan dochter. Dat je het ook gezellig vindt om even tijd voor haar te hebben, maar dat je het ook belangrijk vindt dat vriendin kan meelopen. Dan erken je haar gevoelens, maar bied je ook hulp. Zeker omdat het voor 1 avond is, lijkt me dat prima.

        Ik zal inderdaad ook wisselend wel en niet helpen. Als je je kind nooit helpt, omdat het zelfstandig moet worden, zal ze ook niet leren om om hulp te vragen. En ze moet ook elfen dat soms je kan helpen , fysiek, soms help je met aanwijzingen en soms kan het even niet en zal ze toch zelf moeten uitzoeken. Alle drie de dingen dragen ook bij en zelfstandig worden. En soms is het gewoon de makkelijkste weg (als ik bv haast heb, ja dan kan ik wel 20 min kijken hoe hij z'n schoenen aan doet, maar dan ben ik toch sneller geneigd even zelf te doen.. en natuurlijk niet altijd goed en moet zorgen voor meer tijd, maar soms is het gewoon zo).

        Ik denk er niet zoveel over na, maar soms denk ik wel achteraf , is dit wel handig en moet het niet anders. Vooral als hij als een soort psychopaatje door de tuin loopt 'kapot maken, kapot maken' dan denk ik wel eens, is dit normaal of voed ik nu helemaal verkeerd op πŸ™ˆ

          [verwijderd] maar je kan toch niet altijd alles uit handen nemen? Dan leren ze het toch nooit?
          Daarnaast mogen ze ook leren dat ze niet altijd alles zelf hoeven doen. Ik vind juist de variatie daarin leerzaam.

          Als ik met zn broertje bezig ben verwacht ik meer zelfstandigheid in dit soort situaties. Als ik mijn handen vrij heb ben ik echt de rotste niet en wil best helpen.

            • [verwijderd]

            Femkes tuurlijk, maar dat vind ik anders. Je kind ziet ook dat het niet kan.
            Maar als je op de bank zit en je dochter vraagt of je kan helpen; de ene keer zeg je ja, de andere keer nee. Waarom? Da's gewoon verwarrend en vervelend. En nog het belangrijkste: van je dochter zou je ook verwachten dat ze komt helpen als ze niets aan het doen is. Kleine moeite
            Dat bedoel ik zeg maar πŸ™‚

            • Sweetl hebben hierop gereageerd.
              • [verwijderd]

              Honkeytonk Vooral als hij als een soort psychopaatje door de tuin loopt 'kapot maken, kapot maken' dan denk ik wel eens, is dit normaal of voed ik nu helemaal verkeerd op πŸ™ˆ

              🀣🀣🀣🀣

              • [verwijderd]

              Sweetl ik denk dat ik je berichtje verkeerd heb opgevat. Ik dacht dat het ging om een exact dezelfde situatie waarin je dan de ene keer Ja zegt en de andere keer Nee.

              • Sweetl hebben hierop gereageerd.

                [verwijderd] afhankelijk van de omstandigheden idd.
                Maar ik denk er niet zo diep overna als zoiets gebeurd.

                Zal volgende keer uitgebreider antwoorden πŸ˜‚βœŒοΈ

                [verwijderd] dat ze dat zelf zien dat is vaak niet zo hoor haha!
                Maar mam, dan breng je hem toch even naar bed? Kun je mij helpen. (nadat ik 10 min daarvoor zijn broertje uit bed heb gehaald) πŸ™ˆπŸ˜œ ohja mijn wijsneus is 4j