Ik kom er niet uit met mezelf

Luca75

Afgelopen augustus heb ik ontslag genomen bij mijn werkgever. Ik zat er helemaal doorheen en ik wilde er nooit meer naar terug (dat is het korte verhaal, met het lange verhaal zal ik jullie niet vermoeien). Omdat ik met een overeenkomst ben weggegaan heb ik wel recht op WW.

Voordat ik die beslissing nam heb ik gerekend of het financieel kon, en dat kon. Het plan was om een deeltijdopleiding te gaan doen. Daar was ik ook aan begonnen maar inmiddels weer mee gestopt. Mijn man heeft net nadat ik de beslissing nam om daar weg te gaan een zodanige promotie gekregen waardoor hij veel meer is gaan verdienen (zoveel dat ik financieel gezien niet meer hoef te werken) maar ook veel verantwoordelijkheid heeft gekregen en een drukke baan heeft. Hij is niet meer zo flexibel als eerst.

De kinderen zijn regelmatig ziek. Nu ik thuis ben is dat geen probleem. Ook niet wanneer er weer een studiedag is, staking, vakantie of als er ouders gevraagd worden heen en weer te rijden bij een uitje. Vriendjes kunnen komen spelen en ik kan de oudsten ook in de gaten houden (de oudste zit in 3 havo en doet geen fluit, en al helemaal niet als je er niet achteraan zit).

We hebben een extra levensverzekering afgesloten die uitkeert wanneer 1 van ons overlijdt. We hadden er al 1 bij de hypotheek waardoor de hypotheek meteen afbetaald is wanneer 1 van ons overlijdt.

Maar....ik moet vanuit de WW solliciteren. Dat doe ik ook braaf. Ik zit voor 16 uur in de WW dus hoef ook alleen maar banen te accepteren voor dat aantal uren.

Nu had ik een leuke functie gezien die aansluit bij mijn opleiding. Geschreven en uitgenodigd voor gesprek volgende week. Maar...ik kom er niet uit met mezelf. Wil ik eigenlijk weer werken? Aan de ene kant niet want ik verveel me thuis geen minuut, alles is geregeld en er is rust in huis. Man hoeft zich nergens druk over te maken dus lekker rustig.

En toch is er dan een stemmetje dat zegt: as je nu niet aan de slag gaat kom je er nooit meer tussen. Het gat op mijn cv wordt dan te groot en ik word te oud. Stel dat man doodgaat dan heb ik uiteindelijk financieel een probleem. Ik zou dan wel nog tijd hebben om me om te laten scholen naar bv zorg oid waar genoeg werk in is.

Ik blijf in kringetjes ronddraaien met mijn gedachten.

Sevenof9

Misschien een goed idee om een wandeling te gaan maken in je eentje of een fietstocht of wat dan ook, even uit je thuissituatie en het idee laten bezinken. En probeer of je kunt afgaan op je gevoel van wat je het liefst zou willen, je niet laten leiden door angst. Als je je ideale leven voorstelt, wat zie je dan? Zie je jezelf dan ergens werken en waar en hoeveel? Of zie je hele andere dingen? Ik hoop dat je eruit komt! Succes! Je kunt natuurlijk sowieso het gesprek afwachten en kijken hoe dat voor je is, ik heb ook wel eens heel erg getwijfeld over een baan en toen ik op gesprek kwam was dat zo'n goed gesprek dat al mijn twijfel weg was.

[verwijderd]

Ik zou gewoon op gesprek gaan. Het is voor 16 uur. Lijkt me heerlijk als je dat onder schooltijd kan invullen.

Luca75

Ik wandel me al suf ;-). Aan de ene kant lijkt het met leuk maar nogmaals het gaat zo'n gedoe opleveren praktisch gezien. De functie is voor 24 uur. Er is weinig flexibiliteit ivm spreekuren. Je kunt daarom ook niet thuiswerken oid.

Maar het lijkt me wel heel leuk om te doen.

[verwijderd]

Luca75 als ik je berichten lees en ook je eerdere berichten hierover heb ik het idee dat je het liefst thuis wil blijven. Als je puur af gaat op je gevoel, is dat wat je het allerliefst wil? Klopt het dat je twijfel vooral in praktische bezwaren zit, stel dat dit gebeurt en hoe moet dat dan enz.? Ik vind het zelf belangrijk dat je als vrouw goed voor jezelf kan zorgen, maar het moet niet ten kosten gaan van je geluk. Ik zou sowieso naar het gesprek gaan, al is het omdat het weer tot andere mogelijkheden kan leiden. Wie weet hebben ze in de toekomst wat met minder uren of word je zo enthousiast dat alle bezwaren wegvallen.

Als ik nu puur op basis van je eerdere berichten een advies zou moeten geven, denk ik dat je of heel bewust ervoor moet kiezen om een aantal jaren thuis te blijven. Een gat in je cv van bijv. 4 jaar is heus wel overeen te komen. Daarna zie je wel weer verder. Of op zoek naar een baan met weinig uren en dan niet al te kieskeurig zijn. Puur om te blijven werken en de afwisseling.

Angel1980

Zou je het kunnen doen en het zien als een experiment? En mocht toch blijken dat het niks is, dan kan je altijd nog ontslag nemen. Je schrijft dat je man voldoende inkomen heeft, dus daar geen zorgen over.

Ik zou het doen, want dat is de enige manier om een objectieve vergelijking te maken tussen werken en niet werken.

Luca75

[verwijderd] ik denk dat je gelijk hebt. Ik heb het prima naar mijn zin thuis. Alleen het gaat zo in tegen wat de maatschappij van je verwacht. Ik verontschuldig me onderhand voor het feit dat ik thuis ben. Of ik denk dat mensen vinden dat ik op de zak teer van mijn man ( dat zit in mijn hoofd hoor dat heeft niemand zo gezegd en mijn man al helemaal niet).

Maar ik ga iig naar het gesprek. Je weet het maar nooit.

Jessie80

Luca75 even de andere kant, ik werk 32 uur en hoe vaak ik niet te horen krijg dat het "toch wel erg veel is".. dus wat ik wil zeggen, er zullen altijd mensen zijn die commentaar hebben.

Volg je gevoel, overleg nog een keer met je man, ga naar het gesprek, en dan weet je vast wat te doen!!

[verwijderd]

Luca75 je moet gewoon nu definitief de beslissing nemen om thuis te blijven. Dit is waar jij gelukkig van wordt en wat je volgens mij een jaar geleden al wilde. Volgens mij zelfs al eerder? Je werk maakte je ongelukkig, de studie maakte je ongelukkig en dat laatste had volgens mij niks met de inhoud te maken, maar omdat je thuis stabiliteit wilde voor je gezin. Het gaf teveel stress in combinatie met het werk van je man. Er is helemaal niks mis mee dat je hierin voor jezelf en je gezin kiest.

Ik denk dat het je rust gaat geven als je de knoop definitief gaat doorhakken. De buitenwereld heeft altijd wat te zeuren als je afwijkt van het standaardplaatje dat de vrouw parttime werkt. Laat ze maar lekker zeuren en doe wat goed is voor jou en je gezin. Elke vrouw heeft andere prioriteiten en wat ik belangrijk vind, is voor jou minder belangrijk en vice versa. Ik kan wel zeggen, wat ik zou doen, maar ik ben jou niet. Je moet doen wat jij wil.

Normaal ben ik er helemaal niet zo stellig in, maar ik heb je topics hierover altijd gevolgd en als objectieve buitenstaander is het voor mij heel helder wat jij eigenlijk al heel lang wil. Ga ervoor en je mag trots zijn op de keuze die je gaat maken. Jij durft voor jezelf te kiezen en jij en je man weten wat nu het beste is en laat de rest met kletsen.

iMoeder

Even als een ander geluid hoor. Dus gooi t vooral in de kliko als je mijn visie niks vind. Het klinkt voor mij eerder alsof je opziet tegen het nieuwe en onbekende. Ik zou wel naar het gesprek gaan en ik zou ook de baan uitproberen. Daarna stoppen kan altijd nog, als het toch tegen valt.
Voor mij wegen dingen als onafhankelijk zijn, geen gat in je CV en een leuke baan ipv dat je op je 55-ste achter de kassa in de C&A staat, heel erg zwaar.

Deliana

Ik wilde eigenlijk exact hetzelfde typen als iMoeder. Ga het gesprek aan, ga het proberen, vind je het niks dan heb je het iig geprobeerd. Je komt er zo toch niet uit, daarom kan je het beste beide opties (thuis blijven of een andere, leuke, baan) ervaren. Op deze manier denk je later ook niet... "had ik maar...".

Hopsatee

Ik sluit me aan bij @[verwijderd] Normaliter zou ik altijd aanraden te werken (dat is gewoon een overtuiging van mij met verschillende argumenten) maar dat is persoonlijk en in het algemeen. In jouw geval lees ik in alle topics tussen de regels wat je eigenlijk wil. En dat is thuis blijven. Ik zou dat doen dan. En wellicht met een coach eens praten over dat stukje dat je het blijkbaar zo belangrijk vindt wat andere van je vinden. Waarom maakt dat je iets uit?

Honkeytonk

Ik lees in al.je berichten dat je eigenlijk thuis wilt blijven maar omwille van andere misschien wilt werken. Dat moet je vooral niet doen. Mensen hebben altijd commentaar. Ik werk 32 uur en m'n man heeft ook zo een functie waarbij hij veel weg is en weinig flexibel, en ik krijg regelmatig te horen dat ik vast wel spijt heb van m'n zoontje, dat kinderen geen assecoires zijn enz.. mensen hebben nu eenmaal graag commentaar. Nu ga ik over een half jaar minder werken, hebben mensen. Daar weer commentaar op "ja dat is wel weinig hè, kan je dan je werk nog wel doen".

En een paar jaar een gat op je CV overbrug je wel. En als er wat gebeurd, tsja, je kan nu eenmaal niet op alles voorbereid zijn. Zeker niet als dat ten koste gaat van jou geluk nu. Stel jij komt onder een auto, ben je altijd ongelukkig geweest, voor het geval dat..

Je moet vooral bij jezelf.denken: wil ik werken, ja of nee ? Wordt jij gelukkig als je gaat werken?

Luca75

Oke, gesprek gehad. Ze hadden meer dan 60 brieven gehad en een paar mensen uitgenodigd. Er zouden er 2 doorgaan naar de 2e ronde. Ik dacht, mooi, heb ik mijn verplichting weer voldaan bij het UWV en klaar ;-), ben ik uitgenodigd voor het 2e gesprek...

En de functie lijkt me eigenlijk wel erg leuk......

Pimpelmeesje

Luca75 typisch 😂
En kan je ondertussen voor jezelf de vraag beantwoorden of je (misschien) wilt werken om het idee dat je zou moeten werken of omdat je echt wel wilt werken?

Het perfecte antwoord bestaat niet. Ga je werken, word je daar misschien wel heel blij van maar dat gaat ten koste van de voordelen die je nu ervaart.
Doe je het niet, dan loop je misschien iets mis en komt er inderdaad een gat in je cv, maar heb je wel die voordelen.
Het zijn 2 paden met beiden hun voor- en nadelen, maar er is niet 1 de goede keuze en 1 de slechte. En je kan altijd terug toch?

Vulpen

Luca75 Als het je een leuke functie lijkt zou ik er gewoon voor gaan! Afhaken kan altijd nog, die luxe heb je gelukkig. Succes!

[verwijderd]

Luca75 zul je net zien dat je van de 60 ook nog zo ver komt 😂.

Wat zegt je gevoel?

Luca75

De functie spreekt me aan en ik denk ook dat ik het goed kan. Ik ga wel naar dat 2e gesprek. Wie weet word ik het niet eens!

[verwijderd]

Luca75 spannend! Succes op het tweede gesprek. Misschien dat je een dag kan meelopen als je wordt gekozen? Even proeven hoe het is.

Luca75

Tweede gesprek ging ook goed. Was een leuk gesprek. Dag erna werd ik gebeld. Dat ze me zo had kunnen aannemen, dat ze me het werk al zag doen. Alleen.... ze hadden toch voor de andere kandidaat gekozen omdat die een andere opleiding had waarbij het makkelijker was om met haar te kunnen schuiven binnen de organisatie.....

Rietjesbeker

Luca75 wat moet je nou weer met die feedback? Balen zeg!

[verwijderd]

Luca75 Wat jammer. Maar wat vind jij ervan? Naast dat je aan je uwv plicht hebt voldaan. Wat voor gevoel gaf het jou? Heb je al een knoop door kunnen hakken?

Volgende pagina »