Al enige tijd valt mij op dat vriendjes van mijn zoon (leeftijd tussen de 9 en 10 jaar) vaak vloeken. Termen als WTF, kut en shit zijn volkomen normaal. Ik spreek ze in mijn huis aan en leg uit dat ik het niet wil. Mijn kinderen vloeken in principe niet, althans, ze zeggen dat ze het niet doen. Ze weten dat wij het ook echt niet willen, ik 'betrap' ze er ook nooit op en vriendjes hebben tevens nooit gezegd dat mijn kinderen ook vloeken als ik hun hierover aansprak. Ik geloof best dat er soms een scheldwoord uitfloept, maar ik ben er van overtuigd dat het geen patroon is, het zit niet in hun systeem.
Maar in mijn omgeving zie en hoor ik echt wel anders. Ouders die het niet zo erg vinden als hun kinderen vloeken, ouders die - bij wijze van spreken- op gezette tijden 'vloekuurtjes' organiseren en ouders die zeggen dat ze het niet accepteren, maar als ze het horen ineens oost-indisch doof zijn en hun kind niet aanspreken. Ouders zijn overigens van alle lagen van de bevolking, verschillende culturen, etc.. Dus geen stereotype ouder. Op school is het helaas ook vrij normaal, leerlingen worden niet of nauwelijks aangesproken.
Soms denk ik weleens dat wij van een andere planeet komen, omdat wij hier zo stellig in zijn. Een beetje de vreemde eend en vooral heel ouderwets en streng(?). Dus ik eigenlijk wel heel erg benieuwd hoe jullie hierin staan en hoe jullie het ervaren.
